Uitbehandeld maar niet Opgegeven
Film over psychiater Detlef Petry en zijn chronische patiënten.
Uitbehandeld, maar niet opgegeven is een documentair tweeluik over een psychiater in Maastricht, die op zeer persoonlijke wijze met zijn patiënten omgaat. Een omgang waarvoor hij in 2001 de ereprijs voor rehabilitatie van het Nationaal Fonds voor de Geestelijke Volksgezondheid voor kreeg.
Psychiater Detlef Petry is van Duitse afkomst en werkt in het psychiatrische ziekenhuis Vijverdal te Maastricht. Vijfentwintig jaar geleden is hij bewust naar Nederland geëmigreerd. Hij verzette zich vanaf de jaren zestig van de vorige eeuw tegen het hiërarchisch denken en de geringe tolerantie in Duitsland. Hij was voortdurend bezig met de gevolgen van de tweede wereldoorlog. Waarom werden de gruwelijke feiten van deze oorlog door zijn vader en diens leeftijdgenoten verzwegen en verdrongen? Persoonlijk greep het hem zeer aan, dat zijn vader een voormalige SS-er was. Wat is er gebeurd, was zijn voortdurende vraag.
Nederland was een van de landen, waar zijn vader als SS-er binnen marcheerde. Petry wilde iets goedmaken als Duitser. Een andere belangrijke drijfveer in zijn werk waren zijn observaties hoe inhumaan er in Duitsland, maar ook in Nederland tot het begin van de jaren zeventig omgegaan werd met chronisch psychiatrische patiënten. Patiënten werden platgespoten, vastgebonden en behandeld met elektroshocks. Petry wilde het allemaal anders doen. Hij ziet zijn patiënten als persoonlijkheden. Hij legt geen nadruk op hun handicaps, nee op hun mogelijkheden. Hij wordt door hen geaccepteerd als een partner, niet alleen als psychiater. Door zichzelf te zijn, door zijn charisma, door te luisteren ipv iets op te dringen en mee te gaan in de `gekte` heeft hij respect en vooral een plekje verworven bij zijn patiënten en hun familie. Petry gaat met zijn patiënt terug naar een plek, die hem of haar dierbaar is. Met de dame, die denkt Australische te zijn, praat hij over de voor- en nadelen van het Nederlandse klimaat. Terwijl zelfmoord binnen psychiatrische afdelingen iets zeer regelmatigs is, is er op de afdeling van Petry de laatste tien jaar geen enkele zelfmoord(poging) geweest. Petry in zijn werk volgen betekent ook de familie van de patiënten leren kennen. Bij het verkennen van de mogelijkheden van de patiënten betrekt hij altijd de familie. Hoe was hij of zij vroeger. Waar ging het fout?
Wat kan er hersteld worden van het gebroken glas, dat de psyche vaak is?
In het eerste deel ´Jean-Mari´ staat de persoonlijke omgang tussen chronisch patiënt Jean-Mari Sepp en Petry centraal. Patiënt en psychiater kennen elkaar al ruim vijfentwintig jaar. Beiden lijken meer elkaars maatjes dan behandelaar en patiënt. Respect en persoonlijke aandacht in plaats van pillen. Desondanks moet Petry toegeven, dat medicatie vaak extra nodig blijft. In deze film verhuizen de patiënten van Petry van de vroegere hoogbouw naar kleinere huizen. Het is iets, waarvoor Petry zich jarenlang heeft ingezet.
In het tweede deel ´Marian´ wordt de plotselinge crisis van Marian Vroemen, een van Petry´s patiënten gevolgd. Petry weet haar weer in rustig vaarwater te krijgen, wanneer hij samen met haar naar haar geboorteplek terugkeert. Zelf confronteert Petry zich met zijn Duitse verleden tijdens een ontmoeting met zijn vader, een voormalig SS-er en een kliniek, waar psychiatrische patiënten tijdens de tweede wereldoorlog massaal vergast werden.
2005, NCRV, 2x40 minuten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten