donderdag 31 maart 2011

Over Stichting De Buitenkans

Over De Buitenkans

Een op de vier Nederlanders krijgt in zijn of haar leven te maken met geestelijke gezondheidsproblemen. Toch stuiten mensen met psychische of psychiatrische problemen vaak op onbegrip. Zij voelen zich uitgesloten, of worden uitgesloten. Want helaas zorgen taboes en beeldvorming er voor dat deze mensen niet open over hun problematiek durven te praten. De beeldvorming over geestelijke problematiek is overheersend negatief.

Strategie

De Buitenkans werkt aan een andere en meer eerlijke beeldvorming. Werken aan beeldvorming is werken met een lange adem. Dat weet de Buitenkans en dat bevestigen wij. Veel organisaties in de geestelijke gezondheidszorg werken aan beeldvormingsactiviteiten. De Buitenkans doet dat ook. Maar net even anders.

Samen

De Buitenkans wil ervaringen van de zorggebruiker en hun directe omgeving horen en laten horen. Wij willen persoonlijke capaciteiten stimuleren en zo gemeenschappelijk nieuwe kansen en mogelijkheden voor mensen met geestelijke gezondheidsproblemen creëren.

Daarom vinden wij dat juist bij beeldvormingsactiviteiten de zorggebruikers een actieve rol hebben. Zij zijn de ervaringsdeskundigen als het gaat om de zorg en kansen die zij krijgen. Maar ook initiatieven, passend binnen de doelstellingen, van beleidmakers, verantwoordelijken of hulpverleners in de geestelijke gezondheidszorg gericht op beeldvorming omarmen wij.

Gewoon doen

De Buitenkans wil de gelegenheid bieden om activiteiten gericht op ontmoeting en beeldvorming te stimuleren. Werkende wijs ontwikkelen wij kleinere en grotere beeldvormingsactiviteiten. Wij gaan samenwerking aan en zoeken aansluiting bij bestaande activiteiten. In eerste instantie richt de Buitenkans zich op de regio Noord-Kennemerland en daarna op Noord-Holland-Noord inclusief West-Friesland. Om op landelijk niveau actief te worden of aansluiting te verkrijgen met vergelijkbare landelijke projecten zien wij mogelijkheden. Wij willen steeds meer vlinders laten vliegen door gewoon te doen.

Samenwerking De Buitenkans en GGZ-NHN

Als aanbieder van psychiatrische behandeling heeft GGZ-NHN een belangrijke taak in de vermaatschappelijking van de geestelijke gezondheidszorg. Doelstellingen van de Buitenkans en GGZ-NHN raken elkaar daarin. Met namen op het terrein of in gebouwen van GGZ-NHN geeft zij het beleid van de omgekeerde integratie vorm en is dan vaak ook organisator. Activiteiten die plaatsvinden hebben als doel een meerwaarde te creëren voor de gemeenschap en de zorggebruikers. De evenementengroep van GGZ-NHN stelt jaarlijks een evenementen kalender samen en kan een door GGZ-NHN beschikbaar gesteld budget besteden. De Buitenkans en de evenementengroep willen samenwerken zodat zorggebruikers kunnen deelnemen aan activiteiten of evenementen.

© Stichting De Buitenkans. Deze website is Powered by Joomla! en gerealiseerd door I-Connect, GGZ NHN.

Opening Week van de Psychiatrie Drenthe

In Emmen werd afgelopen maandag de Week van de Psychiatrie muzikaal geopend in theater De Muzeval, met optredens van de Nederpop band Asman uit Assen en de Luuk Peters band.

Voorafgaand aan deze optredens sprak de directeur van GGZ Zuid oost Drenthe, Hans van der Sluis, over "Waardevolle Zorg", het thema van de Week van de Psychiatrie
Margriet Banak was de gastvrouw van deze middag.

Anita Eggens

Uitbehandeld maar niet Opgegeven - 2 delen | DUTCH DOCUMENTARIES | Open Eye Filmworks

Uitbehandeld maar niet Opgegeven

Film over psychiater Detlef Petry en zijn chronische patiënten.

Uitbehandeld, maar niet opgegeven is een documentair tweeluik over een psychiater in Maastricht, die op zeer persoonlijke wijze met zijn patiënten omgaat. Een omgang waarvoor hij in 2001 de ereprijs voor rehabilitatie van het Nationaal Fonds voor de Geestelijke Volksgezondheid voor kreeg.

Psychiater Detlef Petry is van Duitse afkomst en werkt in het psychiatrische ziekenhuis Vijverdal te Maastricht. Vijfentwintig jaar geleden is hij bewust naar Nederland geëmigreerd. Hij verzette zich vanaf de jaren zestig van de vorige eeuw tegen het hiërarchisch denken en de geringe tolerantie in Duitsland. Hij was voortdurend bezig met de gevolgen van de tweede wereldoorlog. Waarom werden de gruwelijke feiten van deze oorlog door zijn vader en diens leeftijdgenoten verzwegen en verdrongen? Persoonlijk greep het hem zeer aan, dat zijn vader een voormalige SS-er was. Wat is er gebeurd, was zijn voortdurende vraag.

Nederland was een van de landen, waar zijn vader als SS-er binnen marcheerde. Petry wilde iets goedmaken als Duitser. Een andere belangrijke drijfveer in zijn werk waren zijn observaties hoe inhumaan er in Duitsland, maar ook in Nederland tot het begin van de jaren zeventig omgegaan werd met chronisch psychiatrische patiënten. Patiënten werden platgespoten, vastgebonden en behandeld met elektroshocks. Petry wilde het allemaal anders doen. Hij ziet zijn patiënten als persoonlijkheden. Hij legt geen nadruk op hun handicaps, nee op hun mogelijkheden. Hij wordt door hen geaccepteerd als een partner, niet alleen als psychiater. Door zichzelf te zijn, door zijn charisma, door te luisteren ipv iets op te dringen en mee te gaan in de `gekte` heeft hij respect en vooral een plekje verworven bij zijn patiënten en hun familie. Petry gaat met zijn patiënt terug naar een plek, die hem of haar dierbaar is. Met de dame, die denkt Australische te zijn, praat hij over de voor- en nadelen van het Nederlandse klimaat. Terwijl zelfmoord binnen psychiatrische afdelingen iets zeer regelmatigs is, is er op de afdeling van Petry de laatste tien jaar geen enkele zelfmoord(poging) geweest. Petry in zijn werk volgen betekent ook de familie van de patiënten leren kennen. Bij het verkennen van de mogelijkheden van de patiënten betrekt hij altijd de familie. Hoe was hij of zij vroeger. Waar ging het fout?

Wat kan er hersteld worden van het gebroken glas, dat de psyche vaak is?

In het eerste deel ´Jean-Mari´ staat de persoonlijke omgang tussen chronisch patiënt Jean-Mari Sepp en Petry centraal. Patiënt en psychiater kennen elkaar al ruim vijfentwintig jaar. Beiden lijken meer elkaars maatjes dan behandelaar en patiënt. Respect en persoonlijke aandacht in plaats van pillen. Desondanks moet Petry toegeven, dat medicatie vaak extra nodig blijft. In deze film verhuizen de patiënten van Petry van de vroegere hoogbouw naar kleinere huizen. Het is iets, waarvoor Petry zich jarenlang heeft ingezet.

In het tweede deel ´Marian´ wordt de plotselinge crisis van Marian Vroemen, een van Petry´s patiënten gevolgd. Petry weet haar weer in rustig vaarwater te krijgen, wanneer hij samen met haar naar haar geboorteplek terugkeert. Zelf confronteert Petry zich met zijn Duitse verleden tijdens een ontmoeting met zijn vader, een voormalig SS-er en een kliniek, waar psychiatrische patiënten tijdens de tweede wereldoorlog massaal vergast werden.
2005, NCRV, 2x40 minuten

Fotofestival ‘Waardevolle zorg’

http://www.basisberaad.nl/weekvandepsychiatrie/WvdP2011_fotofestival.pdf

Fotofestival ‘Waardevolle zorg’
Fotomakers gezocht!

In de Week van de Psychiatrie organiseert Basisberaad het fotofestival
‘Waardevolle zorg’. Een fotofestival voor en door mensen met een
achtergrond in de geestelijke gezondheidszorg, maatschappelijke opvang en
verslavingszorg. We dagen je uit je eigen foto(s) te maken en in te sturen!

Je eigen foto(s)
Maak een kiekje van een waardevol moment in de zorg, waar jij wat aan
hebt gehad. Bedenk een pakkende titel en een overtuigend verhaaltje. En
wie weet ben jij de winnaar, van de beste foto van waardevolle zorg 2011.
Alles is mogelijk en creativiteit wordt beloond!

Het fotofestival
Het festival vindt plaats op donderdag 31 maart (locatie volgt). De 10 beste
foto’s worden geëxposeerd tijdens het festival.

Prijzen
Het publiek kiest 10 foto’s. Hieruit worden de drie beste gekozen door een
vakjury. Voor de drie winnaars zijn er mooie prijzen:
1e prijs: Fotoshoot door een professionele fotograaf
2e prijs: Fotocamera
3e prijs: Digitale fotolijst
De winnende foto’s zullen ook worden gepubliceerd in het tijdschrift
Denkraam (www.denkraam.info)

Inzenden
Foto’s (maximaal 3 per persoon) kunnen gemaild worden naar
fotofestival@hotmail.nl Als dit niet mogelijk is kun je de foto op een CD
ROM of SD/CF kaart langsbrengen of opsturen naar het Basisberaad. Stuur
naast de foto een titel, een verhaaltje,met je naam, adres en telefoonnummer
mee.

Ingezonden foto’s kunnen gebruikt worden voor exposities
gedurende de Week van de Psychiatrie 2011 en publicatie op de websites
www.basisberaad.nl / www.ggzplaza.nl en het tijdscrhift Denkraam.

Uiterste inzenddatum: 21 maart 2011

Zorgbelang - afdeling Basisberaad, Westblaak 5a, 3012 KC Rotterdam
Tel: 010 4665962 || www.basisberaad.nl || fotofestival@hotmail.nl
Het fotofestival ‘Waardevolle zorg’ wordt georganiseerd als onderdeel van de Week van de
Psychiatrie 2011 door Zorgbelang Zuid-Holland afdeling Basisberaad
in samenwerking met cliëntenraden en organisaties in de regio Rijnmond

Er is in het kabinet geen draagvlak voor de bekrachtiging van het VN-Verdrag voor mensen met een beperking.

CG-Raad

Kabinet wil af van VN-Verdrag

29-03-2011Er is in het kabinet geen draagvlak voor de bekrachtiging van het VN-Verdrag voor mensen met een beperking. Dat heeft staatssecretaris Veldhuijzen van VWS laten weten aan de Chronisch zieken en Gehandicapten Raad (CG-Raad). De CG-Raad is geschokt, omdat het kabinet blijkbaar geen waarde hecht aan de rechten van mensen met een beperking.

Als het VN-Verdrag bekrachtigd zou worden, komen mensen met een beperking sterker te staan. Ze kunnen dan veel beter hun recht afdwingen om aan de samenleving mee te doen. Bijvoorbeeld als het gaat om werk, onderwijs en de toegankelijkheid van openbaar vervoer en gebouwen. Vandaag, 29 maart, is er in Utrecht de manifestatie VN-Verdrag Waarmaken met 1100 mensen die de roep om de bekrachtiging onderstreept.

Niet morrelen aan rechten

Volgens de CG-Raad is de bekrachtiging van het VN-Verdrag juist in deze tijd van groot belang. Dit kabinet morrelt aan de rechten van mensen met een beperking. 'De aanspraken op zorg worden steeds meer afgebroken, het onderwijs aan kinderen met een beperking staat onder druk en op de Wajong en de sociale werkvoorziening wordt binnenkort hard bezuinigd', aldus Ad Poppelaars, directeur CG-Raad die één van de sprekers is op de manifestatie.

Uitstel, geen afstel!

Vier jaar geleden ondertekende Nederland het VN-Verdrag, maar stelt de bekrachtiging ervan sindsdien uit. Daarmee steekt Nederland slecht af bij de andere 99 landen die het verdrag al hebben bekrachtigd , vindt de CG-Raad. 'Het VN-Verdrag vraagt niet het onmogelijke; geen asfaltering van natuurgebieden of sloop van monumenten. Als je vooraf bedenkt hoe een voorziening toegankelijk kan worden gemaakt, zijn veel minder kosten te verwachten dan bij aanpassingen achteraf.'

Meer over het VN-Verdrag in Wij werken aan - Recht
Ander nieuws in rechter kolom of Actueel

VCP presenteert eenvoudig leesbaar boekje over de Wmo [2593] | Persberichten

VCP presenteert eenvoudig leesbaar boekje over de Wmo

29 maart 2011 09:57

‘Met de Wmo doet iedereen gewoon mee’

De Wet maatschappelijke ondersteuning eenvoudig verteld

Programma VCP overhandigt op woensdag 30 maart het eerste exemplaar van het boekje ‘Met de Wmo doet iedereen gewoon mee’ aan Conny Kooijman en Wim Drooger.

Zo’n anderhalf miljoen mensen hebben moeite met lezen en schrijven. Zij ondervinden belemmeringen bij het lezen van lectuur, websites en informatieborden. Hierdoor blijven zij onnodig aan de kant staan.

Wmo

De Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) is belangrijk voor mensen met beperkingen. In de Wmo staat hoe gemeenten moeten zorgen dat mensen met een handicap gewoon mee kunnen doen. Bijvoorbeeld door hulp bij het huishouden of hulp bij het omgaan met geld. Maar ook door een rolstoel te verstrekken of taxi-vervoer op maat.

Er wordt veel over de Wmo gepubliceerd. Toch is er maar weinig Wmo-informatie voor mensen die moeilijk lezen. Daarom schreef VCP een eenvoudig leesbaar boekje over de Wmo. In het boekje staat hoe mensen hulp kunnen vragen bij de gemeente en hoe zij mee kunnen praten over de Wmo.

Toegankelijke informatie

Het boekje ‘Met de Wmo doet iedereen gewoon mee’ is gemaakt voor mensen die moeite hebben met lezen en begrijpen. Mensen met verstandelijke beperkingen hebben meegelezen en geadviseerd. Het boekje bevat korte zinnen, grote letters, verhelderende illustraties en pakkende voorbeelden.

Presentatie

Op 30 maart overhandigt Cor Langedijk, directeur VCP, de eerste exemplaren van het boekje aan twee vertegenwoordigers van organisaties van en voor mensen met verstandelijke beperkingen: Wim Drooger, directeur van Platform VG en Conny Kooijman, directeur van de LFB. Dit gebeurt tijdens een discussiebijeenkomst over de Wmo, georganiseerd door Platform VG.

VCP

VCP is een organisatie die zorgt voor zichtbare invloed van mensen met een beperking op lokaal beleid. VCP streeft naar een samenleving waarin iedereen mee kan doen, ongeacht ziekte of handicap. Een op de zes Nederlanders is ziek of gehandicapt. Programma VCP is een initiatief van CG-Raad en Platform VG. Meer informatie over VCP op: www.programmavcp.nl

Verder lezen

De patiënt als gast

harrietmessing | 31 maart 2011 at 9:33 am | Tags: Jan Gunnarsson, klant centraal, klantvriendelijkheid, marktwerking zorg, TEDxMaastricht, verpleeghuis, verzorgingstehuis, welbevinden, ziekenhuizen, zorgcommunicatie, zorgmarketing | Categories: Klant centraal in zorg, Omdenken in de zorg, Samenwerking in de zorg, Teamfunctioneren en verbeteren, Zorgcommunicatie, Zorgmarketing | URL: http://wp.me/p13LZt-gm

Jan Gunnarsson is bekend van zijn boeken over Hostmanship – De kunst mensen het gevoel te geven dat ze welkom zijn. Hij is een van de sprekers op TEDxMaastricht 4 april aanstaande. In zijn boek pleit hij ervoor klanten of patiënten als gast te zien en te behandelen. Gastvrijheid is naar zijn mening een keuze die uitgaat van in zorgzaamheid verantwoordelijkheid nemen voor het geheel. Vanuit begrip, liefde en gulheid ongevraagd en spontaan geven. Daarbij gaat het erom anderen te dienen en niet jezelf.

Jan Gunnarsson

Gunnarsson’s concept om klanten of patiënten als gast te zien en te behandelen is zeker bruikbaar in de zorg. Het concept ‘gast’ en ‘gastvrijheid’ kennen we immers ook in ons persoonlijke leven. Het concept ‘klant’ staat veel verder van ons af. Denken vanuit gasten in plaats van patiënten of cliënten kan gemakkelijker zorgen voor de attitudeverandering die in de zorg nodig is.

Dienende houding

Gunnarsson onderscheidt zes aspecten aan ‘hostmanship’. Aan de basis ligt de dienende houding. Echte ‘hosts’ leggen eer in het dienen van anderen. Ze doen alles wat in hun vermogen ligt om een ander te helpen en zijn ervan overtuigd dat het succes van de ander zal terugslaan op henzelf. Het is een keus anderen te dienen in plaats van jezelf. Dat gebeurt van uit zelfbewustheid, niet vanuit een gevoel ondergeschikt te zijn. Deze houding zit vaak in de details, in de kleine dingen en gebaren.

Oog voor het geheel

Een gast ziet jouw organisatie als een geheel. Wat je als werknemer doet beïnvloedt dat beeld positief of negatief. Ook Gunnarsson spreekt in dit kader, net als Fred Lee, over het geven van een voorstelling, het creëren van een totaalervaring. Daarin probeert iedereen de gast een zo positief mogelijke ervaring te geven door te weten wat diens verwachtingen zijn en door ‘scripting’ en ‘staging’ boven verwachting te performen. Ook Gunnarsson ziet net als Lee dat organisaties waarin deelverantwoordelijkheden belangrijker zijn dan het geheel dit niet voor elkaar zullen krijgen. Nodig daarvoor zijn gedeelde verantwoordelijkheid en vrijheid voor werknemers om te experimenteren en te improviseren als het op gastvrijheid aankomt. Gunnarsson pleit uiteraard in dit kader ook voor interne gastvrijheid ten opzichte van collega’s.

Dialoog

Als je erop let, is het opvallend hoe weinig mensen in dialoog zijn met elkaar. Feedback van klanten of collega’s wordt maar al te vaak gepareerd met een debat over waarom de ander ongelijk heeft of met een discussie over of de ander wel gelijk heeft. Gastvrijheid betekent dat je een dialoog aangaat over het waarom van de feedback van de ander om zijn probleem te doorgronden en te komen tot een bevredigende oplossing. Actief luisteren behelst openen (Vertel!), luisteren, samenvatten/confronteren, doorvragen, analyseren/beoordelen, maatregelen treffen en afsluiten. Daarbij is het van belang om op meer te letten dan woorden alleen. Stiltes, intonatie, lichaamshouding, kortom non-verbale communicatie zegt vaak meer dan woorden.

Verantwoordelijkheid

Gunnarsson stelt dat werknemers voor de gast werken, niet voor de baas. Hiermee bedoelt hij niet dat werknemers zomaar alles kunnen doen. Hij bedoelt dat werknemers aan de kant van de gast moeten gaan staan, de organisatie door diens ogen moeten bekijken. Van hieruit kunnen ze zich dan een beeld vormen wat van hen wordt verwacht, wat de wensen van de gast zijn. Wat ze kunnen doen waardoor de gast van hun medewerking kan profiteren. Ook hier speel weer de notie van het geheel: belofte is belofte (van de organisatie) ongeacht of deze (wellicht zelfs abusievelijk) in een folder of door een collega is gedaan. Moet de gast betalen voor de fout of ga je voor minimale frictie en heeft de gast altijd gelijk. Sommige zeer succesvolle organisaties gaan daarin heel ver. En als je gaat voor behoud van relatie – wat in het geval van een gast voor de hand liggend lijkt – heeft de gast inderdaad altijd gelijk. Klachten zijn immers de beste basis voor het opbouwen van een duurzame relatie, mits je ze goed oplost. Kan gastvrijheid ook vervallen? Ja, zegt Gunnarsson: als gasten zich misdragen en respectloos met jou omgaan.

Hostmanship

Consideratie

De Nederlandse vertaler van het oorspronkelijk Zweedse boek heeft in dit hoofdstuk gekozen voor het woord ‘consideratie’. De term wordt uitgelegd als: het menselijke zien in de ander, zonder oordeel en uit liefde. Ongevraagd geven uit begrip: jezelf, je tijd, kracht en persoonlijkheid. Zelf zou ik hier voor compassie gekozen hebben. Consideratie, wat zoveel betekent als hoogachting, inschikkelijkheid / toegeeflijkheid, vind ik te hol. Mooi vind ik dat Gunnarsson terecht opmerkt dat compassie/consideratie de eigen dankbaarheid heeft als bron van het uit gulheid geven.

Kennis

Gunnarsson roept op om naar de wereld en anderen te kijken met de nieuwsgierigheid en verwondering van een kind. Dat betekent ook de moed hebben om te experimenteren en dus fouten te maken. Gunnarsson spreekt hier van durven mislukken, maar volgens mij mislukken projecten, niet mensen. Die maken alleen fouten. Op organisatieniveau betekent dit durven loslaten en mensen laten leren van fouten zodat ze zich kunnen ontwikkelen. En om open te staan voor mensen die mogelijkheden en kansen zien die anderen nog niet kunnen zien.

Jezelf welkom heten

Gunnarsson roept in zijn boekje werknemers op tot zelfreflectie. Waarom doe je wat je doet. Wat zou je doen als je jouw hart zou mogen volgen. Als jouw baan de droombaan is, zet je dan vraagtekens bij wat je zegt en doet en hoe dit overkomt op anderen? Ben je in het moment, ben je jezelf, ben je authentiek? Ben je gastvrij naar jezelf, geef je gul aan jezelf wat je nodig hebt? Hier gaat het bij uitstek om de passie van mensen die in de zorg werken om werkelijk de ander te helpen. Die passie is gebaat bij organisaties die hun werknemers ook als gast behandelen.

NB. Recent verscheen de Engelse editie van Gunnarsson’s boekje ‘From boss to host – The art of welcoming leadership’. Dit gaat nader in op het concept van hostmanship in het leiden en managen van organisaties. Dit boekje zal ik in een van mijn volgende blogs nader belichten.

Voeg een reactie toe

Psy: Bobby Baker: 'De tekeningen vertellen het verhaal van mijn leven'

Bobby Baker: 'De tekeningen vertellen het verhaal van mijn leven'

In 1996 kreeg de succesvolle Britse kunstenares Bobby Baker (60) de diagnose borderline. Elf jaar vocht ze tegen deze ziekte. Tijdens haar opname in een psychiatrische kliniek maakte ze meer dan zevenhonderd dagboektekeningen over het ziekteverloop en haar geleidelijke herstel. Bobby Baker was in Nederland ter gelegenheid van de opening van haar expositie 'Ik en mijn gekte', die tot en met 31 juli te zien is in museum Het Dolhuys in Haarlem.

Wat ging er vooraf aan uw opname?
‘Ik had stress van mijn werk, liep tegen financiële problemen aan en voelde me verward. Ik bezocht een psychiater, kreeg ontspanningspillen en dacht ik: dat was dat. Maar de behandelaar schatte mijn situatie ernstiger in. Hij zei: “Hier bent u voorlopig nog lang niet vanaf mevrouw Baker, we gaan u nog terugzien.” Hij kreeg gelijk, mijn crisis heeft elf jaar geduurd.’

Valt iemand wat te verwijten?
‘Onze cultuur vraagt om simpele antwoorden op complexe vragen. We zijn vaak geobsedeerd door de schuldvraag. Maar ik zou uren, dagen, maanden nodig hebben om uit te kunnen leggen wat de achtergrond van mijn ziekte is. En dan nog gaat het om een specifieke context, namelijk die van mij. Toen ik ziek was dacht ik dat zelfs het ineenstorten van het World Trade Center mijn fout was. Ik nam het mezelf enorm kwalijk, had mezelf gestigmatiseerd en zag me daarin bevestigd door de maatschappij en mijn omgeving.
Het is echter gemakkelijk en ook wreed om de moeder, de vader of de patiënt met de “falende persoonlijkheid” de schuld te geven. Dat is niet intelligent en compassievol. Niemand heeft een fatale fout gemaakt, het gaat over een complex verband van mogelijke oorzaken en die onderzoek ik in mijn kunst.’

In hoeverre droeg kunst bij aan uw herstel?
‘Voor mijn opname maakte ik theatervoorstellingen over bijvoorbeeld over mijn leven als moeder en feministe. Ik had niet gedacht dat ik ooit zoiets schokkends en persoonlijks als mijn opname zou verbeelden. Ik begon met tekenen in de kliniek omdat ik betekenis wilde geven aan wat mij overkwam. En dat wilde ik aan de buitenwereld laten zien. Veel van mijn kunst vind ik mooi, maar wanneer het slechter met me ging, was ik ook minder te spreken over mijn werk. Op een goed moment realiseerde ik me: de tekeningen vertellen dus echt hoe ik me voel.
De tentoonstelling vertelt het verhaal van mijn opname. Een groep bewonderaars zei ooit: “Bobby, je wist dat je moest overleven om het verhaal af te kunnen maken.” Volgens mij klopt dat wel: I had to finish the bloody story. Maar ik wilde ook beter worden omdat ik me verantwoordelijk voelde voor mijn gezin.’

Hoe ervaarde u uw opname?
‘Als inhumaan en wreed. Mijn laatste opname was in 2005. Een vriend had me ervoor gewaarschuwd dat mensen er als dieren worden behandeld. Ik dacht dat hij overdreef, maar gaandeweg moest ik hem gelijk geven.’

Kunt u daar een voorbeeld van geven?
‘Een medepatiënte stond voor mij in de rij te wachten op haar bord avondeten. Toen ze om nog een portie vroeg, beet een hulpverlener haar toe: “Jij moet niet zoveel eten, daar word je dik van.” Walgelijk, ik ben nog nooit zo boos geweest. Ik heb een klacht ingediend, met een constructief advies over hoe ze de service konden verbeteren. Als antwoord kreeg ik een brief terug waarin ze zeiden dat ik moeilijk en veeleisend was.’

Wat wilt u met uw werk uitdragen?
‘Ik wil laten zien dat een opname verschrikkelijk kan zijn en veel frustraties met zich meebrengt, maar dat ik in die tijd ook ontzettend heb kunnen lachen. Ondanks de ernst van de thematiek hebben veel van de kleurrijke werken een humoristische ondertoon.
Zo gaf een medepatiënt ons eens een voorstelling over wat ze deed toen ze psychotisch was. Ze wilde zichzelf in haar psychose gaan kruisigen en maakte daarom, in het handwerkuurtje voor patiënten, een houten kruis dat groot genoeg was om zichzelf aan vast te spijkeren. Zo grappig.’

Is dat de Britse zwarte humor?
‘Het geeft kracht daarover te kunnen lachen. Toen ik voor de zoveelste keer werd opgenomen, vroeg een therapeut: “Wat kom jij nu weer doen Bobby Baker?” Toen ik antwoordde dat ik in een waanbeeld achterna was gezeten door een vrouw met een paars gewaad, keek ze me bedenkelijk aan en zei: “Jij bent inderdaad behoorlijk gek hè?” Haar humoristische benadering gaf me de mogelijkheid om voor even afstand te nemen van mijn klachten.’

Gedurende uw opname kreeg u kanker, hoe ging u daarmee om?
‘Laat ik me even beperken tot de behandeling: het was fantastisch te merken dat de somatische artsen me als een volwaardig, volwassen persoon benaderden. In vergelijking met de psychiatrie was hun benadering opvallend holistisch: je bent ziek, je krijgt chemotherapie, dat helpt, en dat geeft die en die specifieke bijwerkingen. Ik werd overal over geïnformeerd. In de psychiatrie kreeg ik niets te horen over bijwerkingen. Toen ik kilo’s aankwam, lag dat volgens mijn behandelaars zelfs aan een eetprobleem, niet aan de medicatie.
Ik weet nog dat ik een van mijn somatische artsen bijna om de hals vloog toen hij inlichtte over de bijwerkingen van chemotherapie. Hij stond ervan te kijken, maar ik was zo opgelucht dat ik serieus genomen werd.’

Hoe kijkt u naar de toekomst?
‘Positief, er zijn veel veranderingen gaande. Ook op kanker lag vroeger taboe. Mensen werden gestigmatiseerd. Ik weet nog dat ik als kind opving dat moeders tegen elkaar zeiden over iemand met kanker: “Je moet ook niet werken als je huisvrouw bent, ze moet met haar emoties aan het werk.”
Dat was in de zestiger jaren, maar ik was geschokt. Iedereen weet inmiddels dat kanker weinig te maken heeft met emotieregulatie. Om de psychiatrie van haar stigma te ontdoen, moeten we meer verhalen vertellen en elkaar in onze ervaringen laten delen. Een op de vier mensen krijgt in zijn leven te maken met psychische problemen en dat lijkt niet tot de samenleving door te dringen. Ook grootschalige campagnes kunnen daarbij helpen.’ (Jorn Hövels)

Klik hier voor meer informatie over de tentoonstelling in museum Het Dolhuys

Lees hier de recensie De parallelle levens van Bobby Baker uit Psy 4,2011

© Psy 30-03-2011

Psy: ‘De psychiatrie kan wel wat romantiek gebruiken’

‘De psychiatrie kan wel wat romantiek gebruiken’

Neuropsycholoog Barbara van der Vlugt (25) is uitverkozen tot één van de drie GGz- dichters van 2011. Dat werd bekend op de Breingeindag, de aftrap van de Week van de Psychiatrie. Van der Vlugt zal maandelijks haar bespiegelingen over de psychiatrie op de site van De GGz-dichter plaatsen. ‘In mijn gedichten fantaseer ik over helpen en genezen.’

Op 28 maart verschijnt een bundel met verzameld werk van de drie GGz-dichters van 2010. Psy verloot vijf exemplaren.

Hoe werd je GGz-dichter?
‘Ik begreep gedichten vaak niet, of voelde ze niet, totdat ik de gedichten van Jalaluddin Rumi (1207-1273) leerde kennen, een Iraniër. Geïnspireerd door zijn romantische stijl begon ik over de psychiatrie te dichten. Op een dag stuurde ik mijn gedichten impulsief op naar de redactie van website De GGz-dichter en die heeft mij verkozen tot GGz-dichter.’

Waarom dicht je over de psychiatrie?
‘Ik ben pas afgestudeerd in de richting neuropsychologie en liep stage in psychiatrisch centrum Delta in Poortugaal. De psychiatrie kan wel wat romantiek gebruiken, vind ik. Tijdens mijn stage viel me op dat er veel in termen van diagnoses en planningen wordt gedacht. Die zijn nodig voor het maken van een behandelplan, om orde te scheppen in de chaos, maar tussen behandelaar en patiënt bestaan in the end meer overeenkomsten dan verschillen. Uiteindelijk hebben we immers allemaal dezelfde behoeften, zoals vrijheid, respect en erkenning. Als je patiënten in hokjes plaatst, verlies je dat al snel uit het oog.’

Dat was vast een leerzame stage
‘Ja, ik testte de psychische toestand van patiënten en gaf hen een diagnose en een prognose. Maar in de gesprekken die ik met hen voerde, dacht ik vaak: doe ik deze persoon daarmee eer aan, bekrachtig ik hem of beperk ik hem?
Als mensen zich te veel met hun diagnose identificeren, kunnen ze volgens mij moeilijk meer boven hun label - of stigma - uitstijgen. De psychiatrie mag zich meer realiseren dat diagnosen niet alleen functioneel zijn. Ik ben natuurlijk geen expert, maar in mijn gedichten fantaseer ik over helpen en genezen.’

Kun je een voorbeeld noemen?
‘In mijn gedicht Ritme wordt de hulpverlener één met de hulpbehoevende; uiteindelijk bestaat er tussen hen geen verschil meer.’

Wat een levensinzicht
‘Het is ook uit mijn persoonlijk leven gegrepen. Toen ik net na mijn afstuderen op een feest kwam, ontmoette ik iemand met wie ik op het eerste gezicht weinig gemeen had; iemand zonder opleiding met kinderen. Daar kan ik als toekomstig psycholoog weinig mee delen, dacht ik. Toen bleek dat ik me vergist had, realiseerde ik me dat ik in de eerste plaats mezelf ben; alle labels komen op een tweede plaats.’ (JH)

Twee gedichten:

Ritme (waardevolle zorg en mededogen)
Je luisterde en ik vertelde. Je volgde en ik deed.
Mijn ritme werd jouw adem.
Tot jouw verhaal de mijne bleek.

De dans (genezing)
Ik kijk naast me en zie niet anders dan de dans van toen.
Het verleden cirkelt sierlijk om me heen.
Ze lacht en bedriegt, ze verleidt me wanneer ze roept.
Maar bij me kan ze niet meer, nu ik alleen nog hier besta.

Psy verloot vijf exemplaren van de bundel met verzameld werk van de drie GGz-dichters van 2010. Meeloten? Stuur dan een mail met uw adresgegevens naar redactie@psy.nl o.v.v. GGz-dichter.

Klik hier voor website De GGz-dichter

De 37e Week van de Psychiatrie is gestart op maandag 28 maart en duurt tot en met zondag 3 april. De week heeft dit jaar het thema Waardevolle Zorg. In heel Nederland worden verschillende activiteiten gehouden. Klik hier voor het programma en meer informatie.

© Psy 28-03-2011

maandag 28 maart 2011

Indicatiestelling Wmo onderzocht: rapport verschijnt op 7 april | Medicalfacts

Indicatiestelling Wmo onderzocht: rapport verschijnt op 7 april

Submitted by Redactie Medicalfacts / Alida Budding - Hennink on 28 maart, 2011 – 07:30No Comment

Op het Julius congres over indicatiestelling op 7 april houdt Teun van der Linden een workshop over recente ontwikkelingen in de indicatiestelling binnen de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). Hij is directeur van het bedrijf “het Wmokantoor”en verzorgt de indicatiestelling voor vele gemeenten. Ter ondersteuning van zijn workshop presenteert hij op 7 april een onderzoeksrapport rondom de Wmo indicatiestelling. Van der Linden baseert dat op gegevens vanuit de gemeenten zelf. Die ontvingen van hem een online enquête. Daarnaast betrekt hij vanzelfsprekend enkele deskundigen bij het onderzoek, als mede de huidige ontwikkelingen binnen de Wmo.

Hij roept lezers die bij gemeenten werken op om de vragenlijst in te vullen, via de website www.wmokantoor.nl/enquete. Tot zover de oproep van Teun van der Linden. Op donderdag 7 april organiseert het Julius Centrum een congres over de toekomst van de indicatiestelling en de AWBZ, de Wmo de Wet op de Jeugdzorg en de Duitse AWBZ. Vele aspecten over de Wmo passeren er de revue, niet alleen in de workshop van Teun van der Linden. Wilt u deelnemen aan het genoemde congres? Wilt u in één dag op de hoogte raken van alle recente ontwikkelingen? Wilt u uw ervaringen delen met collega’s elders in Nederland in maar liefst twintig workshops? Surf dan naar www.unitzorginnovatie.nl , klik door op ‘Aankomende congressen’, lees de brochure en meld u aan.

Guus Schrijvers

zondag 27 maart 2011

Verpleegkundigeboeken.nl - Uitbehandeld, maar niet opgegeven - 9789026323348

Uitbehandeld, maar niet opgegeven

De Duitse psychiater Detlef Petry werkte vanaf de jaren zeventig tot aan zijn pensioen in 2009 in het psychiatrisch ziekenhuis Vijverdal in Maastricht. In deze kliniek verbleven zo’n 150 patiënten die door de reguliere psychiatrie waren opgegeven: zij werden platgespoten met medicijnen, belandden in de separeerkamer en werden vastgebonden.

Al snel na zijn aanstelling in 1978 ontwikkelt Petry een geheel andere behandelmethode, een die indruist tegen de heersende opvattingen van die tijd. Petry kijkt niet alleen naar de ziekteverschijnselen, maar verdiept zich in het levensverhaal van zijn patiënt. Hij bouwt een persoonlijke band met zijn patiënten op: hij praat me ze, bezoekt met hen plaatsen uit hun verleden en ontmoet familieleden.

Het sleutelwoord in Petry’s benadering is ‘rehabilitatie’. Zijn doel is om zijn patiënten weer deel te laten nemen aan het leven. De resultaten van zijn aanpak zijn verbluffend: terwijl zelfmoord binnen psychiatrische afdelingen regelmatig voorkomt, vindt er op Petry’s afdeling de laatste tien jaar geen enkele zelfmoord(poging) plaats.

In Uitbehandeld, maar niet opgegeven vertelt Detlef Petry over zijn patiënten en zijn opvattingen in de psychiatrie, maar ook over zijn eigen leven: zijn jeugd in het naoorlogse Duitsland, het naziverleden van zijn vader en het moeilijke contact met zijn ouders.

ISBN	: 9789026323348
Schrijver	: Petry, D.
Uitgifte jaar	: 2011
Leverbaar	: Ja

€ 19.95

psychiatrie in spotlight - Cityportal Rotterdam

psychiatrie in spotlight

23 maart 2011

Leverende organisatie | Aangeleverd op 23-03-2011

Wie psychiatrische hulp nodig heeft, is gek.

Week van de Psychiatrie

Om dit vooroordeel rondom psychische klachten – en vele andere – te ontkrachten, werd de landelijke Week van de Psychiatrie bedacht. Van 28 maart tot en met 3 april vinden daarom ook allerlei activiteiten in Rotterdam plaats.

Een van de activiteiten is een fotofestival. ‘Cliënten van instellingen zoals Riagg en Pameijer kunnen foto’s insturen die slaan op het thema van dit jaar: Waardevolle zorg’, vertelt Bas van Bellen (Basisberaad Zorgbelang Zuid-Holland). Een vakjury beoordeelt de foto’s. De winnende foto’s worden 31 maart bekend gemaakt. Naast prijzen als een bioscoopbon of gezelschapspel voor de fotograaf, krijgen de winnende beelden een plek in het tijdschrift Denkraam. Dit is een magazine van de cliëntenraden uit de geestelijke gezondheidszorg, maatschappelijke opvang en verslavingszorg.
Ervaringsdeskundigen, kritische hulpverleners en twee gemeenteraadsleden voeren op 29 maart een debat over het jaarthema. Daarnaast is er de ‘Waardevolle Zorg on Tour’. Op diverse dagactiviteitencentra in Rijnmond zijn kleine bijeenkomsten met film en discussies over waardevolle zorg.

Potje voetbal
Ook valt er weer een stevig potje te voetballen. Op vrijdag 1 april vindt het voetbaltoernooi ‘Voetbal als Medicijn’ op het Lloyd Multiplein in Delfshaven voor de derde keer op rij plaats. Teams bestaan uit (ex)cliënten, buurtbewoners, Rotterdamse politici, studenten en bekende(re) Rotterdammers. Aansluitend op het voetbaltoernooi is de feestelijke afsluiting van de Week van de Psychiatrie in Rijnmond. Met muziek, dans en een open podium. Voor misschien een paar goede grappen? Het is tenslotte 1-aprilgrappennacht.

www.basisberaad.nl
weekvandepsychiatrie@zorgbelang-zuidholland.nl

NVP-symposium: Steeds gewoner, nooit gewoon

COC Nederland

NVP-symposium: Steeds gewoner, nooit gewoon

27-03-2011 Op vrijdag 1 april organiseert de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie een symposium waar diverse wetenschappers verbonden aan het Sociaal en Cultureel Planbureau en auteurs van het rapport "Steeds gewoner, nooit gewoon" zullen spreken.

Paul Schnabel zag een algemene voordracht houden over psychopathologie bij homoseksuelen, lesbiennes, biseksuelen en transgenders (LHBT-ers).
Diana van Bruggen spreekt over psychiatrische problematiek bij jonge HLBT'ers en David Bos geeft een voordracht over de acceptatie van homoseksualiteit binnen orthodox protestantse en Marokkaanse kring.

Het symposium is vrijdag 1 april in de RAI in zaal Elicium 2 van 11.15-12.45 uur.

Ook voor niet-psychiaters
Omdat het die dag publieksdag is, is dit symposium ook voor niet-psychiaters toegankelijk. Er is daarnaast een apart publieksprogramma gemaakt. Wel is inschrijving noodzakelijk via de website.

De kosten voor de dag zijn 10,- euro.

Voor meer info kijk op pagina 91 van het programmaboek en pagina 119-121 van symposiumgids. (Beide PDF-documenten).

Het COC komt op voor uw belangen! Het COC geeft voorlichting op scholen en doet aan politieke beleidsbeïnvloeding.
Steun het COC door lid te worden!

Voor vrijwilligers, mantelzorgers en mensen die overwegen als vrijwilliger in psychiatrische zorg aan de slag te gaan.

Vrijwilliger en film | Hoorn e.o. (Westfries Weekblad)

Vrijwilliger en film

Redactie - 27 maart 2011

Reageer op dit artikel

HOORN - In het kader van vrijwilligerswerk in de psychiatrie en de Week van Psychiatrie, nodigt Steunpunt Zorg voor Welzijn uit om donderdag 31 maart film te komen kijken.

Het thema van Week van de Psychiatrie (28 maart tot en met 3 april) is 'Waardevolle zorg' en volgens het Steunpunt wordt dat vooral ook geleverd vrijwilligers in de zorg. Voor vrijwilligers, mantelzorgers en mensen die overwegen als vrijwilliger in psychiatrische zorg aan de slag te gaan, wordt er gekeken naar 'As good as it gets'. Voor plezier en kennismaking.

Wie interesse heeft kan bellen of mailen: info@szvw.nl of tel: 0229-272196, vragen naar Bernadette Vonk of Marian Meyles.

Samen Sterk tegen Stigma

Een gevarieerde samenleving waarin mensen met een psychische probleem een gelijkwaardige plaats hebben. Dat is de ambitie van Samen Sterk tegen Stigma.
Hoewel 1 op de 5 mensen te maken krijgt met psychische problemen, bestaan er nog altijd vooroordelen en verkeerde ideeën over mensen met psychische problemen. Mensen krijgen op deze manier een stempel opgeplakt, een stigma. Daar moeten we vanaf.

Samen Sterk tegen Stigma gaat bestaande antistigma initiatieven bundelen, verbinden en kracht bijzetten. In 2010 wordt onderzocht of het haalbaar is een antistigmacampagne van de grond te krijgen naar Engels voorbeeld (Time to change: let’s end mental health discrimination). Het is een landelijke publiekscampagne in combinatie met plaatselijke projecten op het gebied van sport, werk, cultuur en educatie.

Mijlpalen

Het volgende project 'kunst & cultuur' wordt samen met het Dolhuys en het Landelijk Steunpunt Kwartiermaken vormgegeven.
Rabobank Foundation heeft € 90.000 toegekend voor het sportproject.
Het campagneplan (geschreven door Trimbos-instituut) is definitief en wordt voorgelegd bij marketing/reclamebureaus voor de campagnestrategie.
Het sportproject is helaas niet door VriendenLoterij gehonoreerd. Een kleinere versie hiervan zal met behulp van fondsgelden doorgaan.
Halve Finale bijeenkomst in het Dolhuys - juni 2010
Twee projecten in ontwikkeling: 'Stigma binnen de muren en werk' en 'Sport, (mentale en lichamelijke) gezondheid en contact'. - maart 2010
Aanstelling coördinator - februari 2010
Oprichting initiatiefgroep en vorming stuurgroep - januari 2010

Projecten

Met input van de teamleden worden op dit moment twee projecten uitgewerk tot een concreet projectplan. Vanaf september 2010 worden hiervoor financiers gezocht.

In de media

Lees het artikel in Psy (1 juli 2010).

Ambitieuze campagne moet stigmatisering tegen gaan

Onder de naam Samen Sterk tegen Stigma onderzoeken verschillende organisaties in de geestelijke gezondheidszorg of ze in Nederland een grootschalige antistigma-campagne van de grond kunnen krijgen. Naar Engels voorbeeld moeten verschillende projecten onder één noemer komen te vallen.

De Engelse antistigma-campagne Time to Change

Initiatiefnemer en coördinator van de nog op te zetten campagne is Olivia van de Lustgraaf, subsidieadviseur bij Parnassia Bavo Groep. Geënthousiasmeerd door de Engelse antistigma-campagne Time to Change onderzocht zij vorig jaar of een soortgelijk programma in Nederland haalbaar zou zijn. Verschillende beroepsverenigingen en cliëntenorganisaties toonden interesse. Inmiddels bestaat er een initiatiefgroep met onder meer het Fonds Psychische Gezondheid, GGZ Nederland, Kennisinstituut Phrenos, Landelijk Platform GGz, het Landelijk Steunpunt Kwartiermaken, NVvP, Parnassia Bavo Groep, Trimbos-instituut en ZonMw.

Overlap van initiatieven
De initiatiefgroep wil allereerst inventariseren wat er al gebeurt op het gebied van stigma. Van de Lustgraaf: ‘Er zijn veel projecten rondom dit onderwerp. We willen eerst kijken naar de overlap van bestaande initiatieven zoals het project Herstel en Burgerschap van GGZ Nederland en Herstel Empowerment en Ervaringsdeskundigheid (HEE) van het Trimbos-instituut. Samen Sterk tegen Stigma zou het eerste initiatief zijn dat alle activiteiten verbindt en krachtiger maakt. Want stigma kun je niet als organisatie alleen oppakken, dat moet je echt gezamenlijk doen. Net zoals Engeland dat doet met Time to Change waarbij verschillende projecten onder een gemeenschappelijke paraplu vallen. We hebben helaas niet dezelfde middelen als de Engelse organisatie, maar die campagne is wel ons voorbeeld.’

Stigma in de ggz
Momenteel worden de twee eerste projecten uitgewerkt, waarbij de eerste zich richt op stigma binnen de geestelijke gezondheidszorg zelf. ‘Als we willen dat werkgevers in Nederland zich niet negatief opstellen ten aanzien van mensen met een psychische handicap’, zegt Van de Lustgraaf, ‘dan moet de ggz het goede voorbeeld geven. Hulpverleners en leidinggevenden zijn een afspiegeling van de maatschappij, dus ook zij hebben vooroordelen. We willen daarom beginnen met een interne antistigma-campagne. Daartoe zijn we nu allerlei ideeën aan het verzamelen. De beste plannen willen we in 2011 bij verschillende instellingen uitvoeren.’

Sport en contact
Het tweede project draait om sport, lichamelijke en geestelijke gezondheid en contact. ‘Contact is de beste manier om vooroordelen weg te nemen. Ook daar willen we samenwerking vinden met bijvoorbeeld het NISB (Nederlands Instituut voor Sport en Bewegen) en de NSA (Nederlandse Sport Alliantie). Je zou ook hier gebruik kunnen maken van bestaande activiteiten zoals de Social Inclusion Games van Federatie Opvang in Twente die bijdragen aan positieve beeldvorming dankzij sport en bewegen. Een ander voorbeeld is jeugdzorginstelling Spirit, die een sportactiviteit heeft voor migrantenjongeren met een psychische handicap. Zij worden met het project Meedoen begeleid naar een reguliere sportvereniging.’

Uitvoering in 2011
Het streven van Van de Lustgraaf is om deze zomer een voorlopig projectplan te hebben waarmee ze bij financiers kan aankloppen. ‘In 2011 zouden we het project willen uitvoeren.’ Of daar een mediacampagne aan gekoppeld kan worden is nog de vraag. ‘In Engeland zie je dat een nationale mediacampagne en een breed programma met verschillende projecten elkaar ondersteunen. Dat is ideaal, want met de media heb je de tamtam om aandacht te vragen voor de projecten in het land. Het wordt echter nog een hele uitdaging om een dergelijke nationale campagne gefinancierd te krijgen. Met minder geld kun je al wel met die projecten aan de slag gaan. Daar beginnen we dus mee, en ondertussen breiden we ons platform steeds meer uit.’ (BP)

Zie ook: www.psychischegezondheid.nl/antistigma

Lees hier een reportage over de Engelse campagne Time to Change in Psy 10/2009

© Psy 29-06-2010

Inspirerende netwerkbijeenkomst MEE Drenthe

MEE Drenthe

Op 17 maart organiseerde MEE Drenthe een netwerkbijeenkomst voor Drentse organisaties op het gebied van onderwijs, arbeid, zorg, welzijn, vrijwilligerswerk, gemeenten en provincie. Tijdens het speeddaten zocht men naar mogelijkheden om de samenwerking te versterken en te komen tot vervolgafspraken om dit verder uit te bouwen. John Vaneman, directeur MEE Drenthe waarschuwde in zijn inleiding voor gevolgen van de bezuinigingen in de zorg en welzijn. Jo Hermanns, Hoogleraar UvA hield een boeiend en inspirerend betoog over de zorg om mensen. Klik hier voor de presentaties>>

Bron: http://www.meedrenthe.nl/viewpage.asp?pag_id=643

Documenten:
- Powerpointpresentatie inleiding John Vaneman
- Powerpointpresentatie lezing Jo Hermanns
- Enkele resultaten n.a.v. het speeddaten

vrijdag 25 maart 2011

SZN, werkbezoek in Stadskanaal.

SZN, Take Off Stadskanaal - Hyves

Take Off Stadskanaal

gisteren, 15:12 - 0 x gezien - door wie? Word Goldmember!

Gisteren waren Tasso en Marleen vd Kolk (Federatie Opvang) op werkbezoek in Stadskanaal. Daar spraken zij met gemeente Stadskanaal en Vlagtwedde. En een hulpverlener van Elker. Een uitgebreide werkbezoek rapportage zal eind april volgen via www.takeoffjongeren.nl

foto: Twee Take Off woningen in Stadskanaal
Vooruitlopend kunnen we wel enkele snelle bevindingen melden:
De Take Off -achtige woningen worden begeleid door Elker Jeugd- en Opvoedhulp onder de naam begeleid wonen. In Stadskanaal gaat het om woningen met maximaal 3 jongeren.
Er wordt intensief samengewerkt tussen gemeente en provincie in het kader van het ' gebiedsprogramma'. Ook ongeindiceerde jongeren worden opgevangen.
De rol van de corporatie beperkt zich tot het beschikbaar stellen van de woning, het werkgedeelte / dagbesteding wordt vooral opgepakt door de gemeente via het UWV en evt later een reintegratiebureau zoals Radar.
video: Patricia, een jongere die deelneemt aan het begeleid wonen traject, legt uit wat beleid wonen inhoudt.

Bekijk ook de werkbezoeken in Emmen en Zwolle

Take Off Emmen

By Tasso | Published: 02/17/2011

Gisteren waren wij voor het project Take Off op pad in Emmen om te kijken hoe de voorziening daar is opgezet en hoe alles verder verloopt. Opvallend is dat het “zwerfjongerenhuis” dat initieel volgens het Take Off concept is opgezet, een andere variant heeft gekregen in de vorm van cluster wonen. Dit houdt in dat er niet 3 tot 7 zwerfjongeren bij elkaar wonen, maar een jongere met 2 oudere clienten van het Leger des Heils.

Momenteel werken wij een inhoudelijk en uitgebreider verslag van ons bezoek voor zowel op deze site als de projectsite www.takeoffjongeren.nl.

zwerfjongeren exposeren hun ‘hele hebben en houen’

Welkom bij Take Off

Home

zwerfjongeren exposeren hun ‘hele hebben en houen’

Op donderdag 24 juni opent Stichting Zwerfjongeren Nederland (SZN) in Fifteen haar Amsterdamse expositie in het kader van de campagne Je hele hebben en houen in een tas.
Hiermee wil SZN aandacht vragen voor de 6.000 zwerfjongeren in dit land. Typerend voor zwerfjongeren is, dat zij niet van andere jongeren te onderscheiden zijn. Afgezien van een hele grote tas waarin hun ‘hele hebben en houen’ zit.

De campagne die nu door verschillende grote en kleine steden in heel Nederland trekt, werd door HKH Máxima in Rotterdam geopend.
De opening in Amsterdam wordt door ambassadeur Peter Faber opgeluisterd en de expositie hangt tot december in Fifteen.

Vanaf 25 juli zal de expositie ook Den Haag aandoen. Tegelijkertijd met een andere, zeer bijzondere fototentoonstelling die door zwerfjongeren zelf is gemaakt. Deze zwervende jongeren uit het Haagse hebben met wegwerpcamera`s hun (eigen) slaap- en hangplekken gefotografeerd.
Ook deze jongeren willen hun leven veranderen en hebben daarbij nog steeds veel ondersteuning nodig. SZN organiseert samen met deze jongeren tijdens de afsluiting van de expositie op 16 augustus, een jongerendebat. Daarbij zal het gaan over de verbetering van beleid voor dak- en thuisloze jongeren.
De foto’s worden dan ook geveild en het hiermee opgehaalde geld zal ten goede komen aan nieuwe projecten die de Haagse jongeren zelf hebben bedacht.

Tassen expositie Amsterdam

Wanneer: 24 juni t/m december 2010

Waar: Restaurant Fifteen, Amsterdam

Tassen expositie Den Haag

Wanneer: 25 juli t/m 16 augustus 2010

Waar: Atrium (Gemeentehuis Den Haag), Den Haag

woensdag 23 maart 2011

Rechtsbescherming voor mensen met beperking moet veel beter!-www.zorgelijk.nl/zorgconsument

Zorgelijke Topics

Recht

zorgelijk_zorgconsument_recht

Ratificatie VN-Verdrag voor rechten van mensen met een beperking.

Reageer op onze stelling en deel uw visie: “Aan uw recht hangt een fors prijskaartje”

U heeft een functiebeperking maar u wilt wel gelijkwaardig aan de samenleving kunnen deelnemen. Dat gaat niet vanzelf. U heeft rechten die u daarbij helpen. Maar die schieten vaak tekort op die momenten die er toe doen. Bijvoorbeeld als de NS niet automatisch de noodzaak ziet om sanitaire voorzieningen in een nieuw treinstel aan te brengen. Of als de woonboulevard uw gehandicapte kind de toegang weigert tot de ballenbak.

Het draait om de rechten die u als mens bezit. Al in 2006 heeft de Verenigde Naties (VN) een verdrag opgesteld, die uw rechten regelt. Dit Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap is door 21 landen ondertekend. Ondertekening verplicht een land ervoor te zorgen dat mensen met een (functie)beperking gelijkwaardig aan de samenleving kunnen deelnemen. Het gaat hierbij om onderwijs, gelijke behandeling, toegankelijkheid van de fysieke ruimte en toegankelijkheid van informatie. Het gaat er ook om dat alle ministeries en beleidsmakers zich samen bekommeren om uw belangen. Het zogenaamde ‘inclusieve beleid’ blijft dan niet langer een ongrijpbaar ideaal.

Het is nu alweer vier jaar geleden dat Nederland het verdrag ondertekende. Maar het verdrag is nog steeds niet vertaald in noodzakelijke wet- en regelgeving. Eerst moet het Kabinet het VN-Verdrag bevestigen. Dat heet met een mooi woord “ratificeren”. Het Kabinet-Rutte streeft ernaar om het VN-Verdrag nog dit jaar te ratificeren. Belangenorganisaties vragen zich af of het Kabinet zich werkelijk zal houden aan die toezegging. Dat klinkt zorgelijk.

Nu Nederland a heeft gezegd moet ze volgens belangenorganisaties ook b zeggen. De vraag is of het kabinet uw rechten daadwerkelijk gaat regelen door het VN-Verdrag te ratificeren. Daar hangt namelijk een fors prijskaartje aan. Het concreet regelen van wet- en regelgeving is relatief eenvoudig. Maar het betekent dat de maatschappij daadwerkelijk zal moeten investeren in de inclusieve samenleving. Dat zal zeker niet kunnen met monopoly-geld.

Op 29 maart organiseert De Coalitie voor Inclusie in de Jaarbeurs in Utrecht de Manestatie VN-Verdrag Waarmaken. kijk voor inschrijven en het volledige programma op www.vnverdragwaarmaken.nl

Vertel ons uw zorg of ervaring. Wat moet er volgens u veranderen?

Reageer via het forum

vrijdag 18 maart 2011

Agenda 22

Programma Lokale Versterking - agenda 22

Agenda 22

Agenda 22 wordt regelmatig genoemd in Wmo-verband. Maar wat is Agenda 22? Waar dient het voor en wat is de relatie met de Wmo? Hieronder een toelichting op Agenda 22 met bijbehorende brochures.

‘Mensen met een functiebeperking hebben van de maatschappij soms meer ondersteuning nodig om dezelfde levensomstandigheden te bereiden dan andere burgers. Deze ondersteuning mag nooit beschouwd worden als een privilege: het is een recht van elk mens.’ Dit was het uitgangspunt bij het opstellen van de 22 Standaardregels en Agenda 22.

De 22 Standaardregels

De Verenigde Naties en alle lidstaten (waaronder Nederland) aanvaarden in 1993 unaniem ‘de 22 VN Standaardregels Gelijke kansen voor mensen met een handicap’. Afgekort worden deze meestal de 22 Standaardregels genoemd. Het doel van deze regels is dat mensen met functiebeperkingen dezelfde kansen krijgen als andere burgers. De Nederlandse overheid is verplicht om de Standaardregels uit te voeren.

Agenda 22

Agenda 22 is een uitwerking van de Standaardregels. De Agenda beschrijft een methode om in elke gemeente beleid te maken vanuit de 22 Standaardregels. Concreet houdt dit in: beleid maken door op een gelijkwaardige manier samen te werken met de belangenorganisaties en gebruik te maken van de kennis en ervaring van ervaringsdeskundigen.

Naast het maken van beleid kunnen gemeenten en lokale belangenorganisaties ook als gelijkwaardige partners het lokale voorzieningenpakket doorlichten. Bovendien kan de gemeenten Agenda 22 gebruiken als instrument om participatie in het kader van de Wmo vorm te geven.

Relatie met de Wmo

‘Gehandicaptenbeleid’ is niet alleen een zaak voor de Wmo. Agenda 22 houdt op alle beleidterreinen rekening met mensen die een beperking hebben. Het specifieke ‘gehandicaptenbeleid’ zal daarmee uiteindelijk veel beperkter worden. Anders gezegd: hoe meer er rekening wordt gehouden met mensen met een beperking in het algemene beleid (Agenda 22), hoe minder er gecompenseerd hoeft te worden voor individuen (Wmo).

Bijvoorbeeld: als het openbaar vervoer beter toegankelijk is, hoeven rolstoelgebruikers geen gebruik te maken van een rolstoelbusje dat speciaal voor hen moet rijden.

Het uiteindelijke doel van zowel Agenda 22 als de Wmo is het aantal beperkingen dat mensen ondervinden in de maatschappij, te verminderen.

Meer informatie

‘Beleidsontwikkeling voor mensen met een functiebeperking – instructies voor gemeenten’, CG-raad (76 pag.). Download
‘Hoe gemeenten de 22 Standaardregels kunnen toepassen in gemeentelijk beleid voor mensen met een functiebeperking’, CG-raad (8 pag.). Download
‘Bijvoorbeeld…’, een gids van de VNG met succesvolle voorbeelden van lokaal geïntegreerd beleid voor chronisch zieken en gehandicapten (86 pag.). Download

Week van de Psychiatrie

Week van de Psychiatrie

GGZ DRENTHE

Openingsmiddag
Week van de Psychiatrie

De Week van de Psychiatrie (28 maart – 2 april)
heeft dit jaar als thema ‘Waarde-volle zorg’.

De Cliëntenraden van GGZ Drenthe organiseren voor cliënten vanuit alle divisies een feestelijke opening van de Week van de Psychiatrie op maandag 28 maart. Dit jaar vindt de opening plaats in Emmen, in het Theater De Muzeval aan de Boermarkeweg 43.

Programma

13.30 uur Zaal open

14.00 uur Welkom door de voorzitter van de Cliëntenraad van
Zuid-Oost Drenthe

14.05 uur Opening door Hans van der Sluis,
divisiedirecteur Zuid-Oost Drenthe

14.10 uur Optredens van:

De cabaretgroep “De Zorgzamen”

De band Asman

De band van Luuk Pieters met Drentse liedjes

Tussendoor zijn er pauzes met hapjes en drankjes

16.00 uur Afsluiting door de voorzitter Clientenraad Zuid-Oost

Er wordt voor vervoer vanuit Assen en Beilen gezorgd.

Graag voor vrijdag 18 maart opgeven!

Vanuit Assen bij cliëntenraad Noord: (0592-33)4089 ;

vanuit Beilen bij Cliëntenraad Zuidwest (0593-535)331

Voordracht: "Zorg om mensen"

Inleiding:
Gisteren heb ik bij de Netwerkbijeenkomst "Beter door MEEr samenwerking" van MEE Drenthe, kennis mogen maken met Jo Hermans die een inspirerende lezing gaf, daarom wil ik geïnteresseerden bij deze kennis laten maken met zijn site.

Voordracht: Zorg om mensen
Hij gaf zijn visie op "Zorg om Mensen"en biedt van daaruit een inspirerend toekomstperspectief. Zijn benadering richt zich op "empowerment" van ieder mens, waabij betrokkenen en relaties in het netwerk van het gezin (systeem) volop participeren.
Deze aanpak (wraparound-benadering) is wijkgericht en gaat uit van intersectorale samenwerking.

Jo Hermanns - Home

Deze website geeft informatie over het werk van Jo Hermanns, deeltijdhoogleraar Opvoedkunde aan de Universiteit van Amsterdam, bijzonder hoogleraar op de Kohnstammleerstoel aan de Faculteit der Maatschappij- en Gedragswetenschappen van de Universiteit van Amsterdam (UvA), bijzonder lector 'werken in justitieel kader' aan de Hogeschool Utrecht (HU) en zelfstandig en onafhankelijk adviseur op het terrein van jeugdbeleid en jeugdzorg bij H&S Consult.

Actueel:

Op 13 januari 2011 is het rapport van de Onderzoeksraad voor Veiligheid verschenen over kindermishandeling met fatale afloop waarin zware kritiek wordt geuit op de jeugdzorg. Jo Hermanns gaat hier in Nieuwsuur nader op in. Klik hier voor het fragment. Klik hier voor het rapport.

Nu online: website met informatie over het onderzoek naar Parent Management Training Oregon (PMTO) binnen de pleegzorg. Dit programma coacht pleegouders in hun rol als opvoeder in geval van complexe gedragsproblemen bij het pleegkind. Vanuit de Universiteit van Amsterdam wordt er onderzoek gedaan naar de effectiviteit van het opvoedingsondersteuningsprogramma PMTO binnen de pleegzorg i.s.m. pleegzorginstelling De Rading, Utrecht. Zie ook de UvA-site.

5 januari 2011, interview in het Haarlems Dagblad over de Heemsteedse zedenzaak.

Op 2 november 2010 zijn de resultaten gepresenteerd van een verkenning naar de huidige aandacht voor de toekomst van kinderen met een functiebeperking in de periode van de geboorte van deze kinderen tot twaalf jaar. Het rapport Meedoen leer je door mee te doen is gepubliceerd door de opdrachtgever ZonMw i.s.m. CrossOver. Klik hier voor het persbericht. Klik hier voor het rapport.

Klik hier voor een volledige lijst van publicaties.

Psy: Klokkenluider Spijkers krijgt steun in strijd tegen politiek misbruik psychiatrie

Klokkenluider Spijkers krijgt steun in strijd tegen politiek misbruik psychiatrie

Twintig jaar geleden klopte Fred Spijkers, klokkenluider van Defensie, aan bij het Nederlandse kantoor van de mensenrechtenorganisatie Global Initiative on Psychiatry. ‘Ik ben ervan overtuigd dat Defensie hem willens en wetens heeft willen gek verklaren’, zegt GIP-directeur Robert van Voren.

Opnieuw overweegt Spijkers een herzieningsverzoek in te dienen bij de Centrale Raad van Beroep. Hij wil dat de hoogste bestuursrechter erkent dat Defensie heeft geprobeerd hem te psychiatriseren door onder meer de diagnoses van psychiaters te vervalsen. Onlangs publiceerde Psy een onthullend interview met Spijkers en met psychiater Van Tilburg over deze zaak van politieke psychiatrisering. Ook nu wil Spijkers weer een beroep doen op het GIP om hem te ondersteunen. Algemeen directeur Robert van Voren is daar toe bereid. ‘Wij zullen hem zeker helpen.’

Eind vorig jaar oordeelde de Centrale Raad van Beroep dat ze de psychiatrisering van Spijkers door Defensie niet bewezen achtte. Wat vindt u van die uitspraak?
‘Dat is onzin. Ik weet nog goed dat Spijkers in 1991 naar ons kantoor kwam, met twee tassen vol met documenten. Vrij snel werd het ons duidelijk dat het in zijn geval om een serieuze zaak ging. Je zou kunnen zeggen dat hij in een kafkaësk conflict met Defensie verwikkeld was. Voor ons was dat reden om gedurende twee jaar een dag per week een medewerker voor zijn zaak vrij te maken. We zaten wel met een lastig dilemma. In onze strijd voor de dissidenten in de voormalige Sovjet-Unie en Oost-Europa hadden we de steun van de Nederlandse overheid hard nodig. Anderzijds was onze eerste doelstelling: de bestrijding van politiek misbruik van de psychiatrie. En als zich dan zo’n geval in Nederland voordoet, moet je hier ook die strijd aangaan. We hebben toen een rapport over de zaak Spijkers uitgebracht, en dat loog er niet om. Ik ben ervan overtuigd dat Defensie hem wetens en willens heeft proberen gek te verklaren. Wat er met Spijkers is gebeurd, dat is Nederland op z’n smalst. Ik vind het werkelijk schokkend dat geen enkele minister tot nog toe gezegd heeft: dit moet afgelopen zijn.’

In de daaropvolgende jaren had u meermalen contact met de toenmalige minister Joris Voorhoeve (VVD). Had hij niet beloofd een punt achter deze zaak te zetten?
‘Hij heeft me wel gezegd dat hij het uit zou zoeken. Maar de waarheid is dat hij daar nooit gevolg aan heeft gegeven. Ik denk dat hij binnen het ministerie tegen een muur is opgelopen en daar niet doorheen is gekomen. Voor mij was dat een gigantische teleurstelling. Ik kende Voorhoeve uit de strijd tegen de psychiatrisering van de dissidenten in de Sovjet-Unie. Hij was precies, eerlijk en recht door zee. Toen hij minister werd, dacht ik dat hij die zaak wel zou oplossen. Niet dus. Maar de eerdere minister van Defensie, Relus ter Beek (PvdA), was nog een graadje erger. Die kende ik ook – en eigenlijk gold dat toentertijd voor zo’n beetje alle politici in Nederland – van de dissidentenbeweging. Van hem heb ik nooit een reactie op mijn brieven gehad. Ik was misschien wat naïef. Al die politici hadden grote woorden als het over het politiek misbruik van de psychiatrie in de Sovjet-Unie ging. Maar hier gaven ze niet thuis. Duidelijk een staaltje van met twee maten meten.’

Wat vindt u van de houding van Defensie om nog altijd geen open kaart te spelen over haar pogingen om Spijkers te psychiatriseren?
‘Het betekent twee dingen. Het ministerie is een gesloten circuit; mensen worden daar afgedekt. Als ze zouden erkennen dat er mensen gerommeld hebben, komt de cultuur van de hele organisatie in een slecht daglicht te staan. Zo zien ze dat bij Defensie, vermoed ik. En ze hebben kennelijk ook nog altijd niets geleerd van het verleden. Anders hadden ze allang hun excuses gemaakt. Maar dat zou in hun ogen weer zware consequenties voor de hele organisatie hebben.’

Verbaast het u dat dit soort praktijken – het vervalsen van psychiatrische rapporten en het moedwillig psychiatriseren van een medewerker – ook in Nederland voorkomen?
‘Ik vind dat niet zo vreemd. Dat kan overal gebeuren. Met de psychiatrie kun je nu eenmaal iemand vrij makkelijk diskwalificeren. Wel ben ik verbaasd dat Nederland zo klein kan zijn en zo’n zaak zo lang kan duren. Er lijkt maar geen eind aan te komen. En ook begrijp ik niet dat men niet beseft hoeveel negatieve publiciteit Defensie hiermee over zich afroept. Bovendien, hoeveel kost dat niet, al die processen – die ze ook nog verliezen – en al die advocaten?’
Inmiddels hebben de Tweede Kamerleden Angelien Eijsink (PvdA) en Jasper van Dijk (SP) vragen gesteld aan de minister van Defensie over de psychiatrisering van Spijkers. (MvK)

Lees hier het interview met Fred Spijkers: Ineens zat ik in de afdeling mattaklap

Lees hier het interview met psychiater Willem van Tilburg: Schokkend dat mijn psychiatrisch rapport herschreven is

© Psy 14-3-2011

donderdag 31 maart 2011

Over De Buitenkans

Strategie

Samen

Gewoon doen

Samenwerking De Buitenkans en GGZ-NHN

Uitbehandeld maar niet Opgegeven

Kabinet wil af van VN-Verdrag

VCP presenteert eenvoudig leesbaar boekje over de Wmo

‘Met de Wmo doet iedereen gewoon mee’

Wmo

Toegankelijke informatie

Presentatie

VCP

Verder lezen

Bobby Baker: 'De tekeningen vertellen het verhaal van mijn leven'

‘De psychiatrie kan wel wat romantiek gebruiken’

maandag 28 maart 2011

Indicatiestelling Wmo onderzocht: rapport verschijnt op 7 april

zondag 27 maart 2011

psychiatrie in spotlight

Vrijwilliger en film

Samen Sterk tegen Stigma

Mijlpalen

Projecten

In de media

Ambitieuze campagne moet stigmatisering tegen gaan

Onder de naam Samen Sterk tegen Stigma onderzoeken verschillende organisaties in de geestelijke gezondheidszorg of ze in Nederland een grootschalige antistigma-campagne van de grond kunnen krijgen. Naar Engels voorbeeld moeten verschillende projecten onder één noemer komen te vallen.

vrijdag 25 maart 2011

Take Off Stadskanaal

Take Off Emmen

woensdag 23 maart 2011

Zorgelijke Topics

Recht

vrijdag 18 maart 2011

Agenda 22

De 22 Standaardregels

Agenda 22

Relatie met de Wmo

Meer informatie

Klokkenluider Spijkers krijgt steun in strijd tegen politiek misbruik psychiatrie

Twintig jaar geleden klopte Fred Spijkers, klokkenluider van Defensie, aan bij het Nederlandse kantoor van de mensenrechtenorganisatie Global Initiative on Psychiatry. ‘Ik ben ervan overtuigd dat Defensie hem willens en wetens heeft willen gek verklaren’, zegt GIP-directeur Robert van Voren.

Blogarchief

GGZ en psychiatrie-nieuws