Transitiebureau leert gemeenten begeleiden vanuit Wmo • Binnenlands Bestuur

Transitiebureau leert gemeenten begeleiden vanuit Wmo • Binnenlands Bestuur

Transitiebureau helpt gemeenten bij nieuwe Wmo-taak

30.08.11 • 1 reactie

In Nederland krijgen 180 duizend mensen met een matige tot ernstige beperking begeleiding vanuit de AWBZ. Vanaf 2014 worden gemeenten verantwoordelijk voor deze taak, in het kader van de Wmo. De Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) heeft het Transitiebureau Begeleiding opgericht, om gemeenten te ondersteunen bij deze overgang.

Dossieroverdracht
Het Transitiebureau gaat gemeenten, aanbieders en cliënten(organisaties) helpen zich voor te bereiden op de uitvoering van de begeleiding door gemeenten. Ook gaat het landelijk voorwaarden scheppen die zorgen voor een goede dossieroverdracht. Volgens woordvoerder Asha Khoenkhoen van de VNG moeten gemeenten in kaart brengen om welke mensen het precies gaat, welke begeleiding ze nodig hebben. ‘Het zou onlogisch zijn als alle 418 gemeenten dat zelf gaan uitzoeken, dan doe je dubbel werk.’ Het Transitiebureau organiseert binnenkort onder meer bijeenkomsten voor wethouders Wmo.

Compensatieplicht
Het grote verschil tussen begeleiding in de AWBZ en de Wmo is de compensatieplicht. In de Wmo is begeleiding niet langer een individueel recht op een voorziening. Gemeenten zijn wel verplicht maatregelen te nemen die de beperking optimaal compenseren, zodat mensen zo lang mogelijk zelfredzaam blijven en kunnen blijven participeren aan de maatschappij.

Beperkingen
Begeleiding is bedoeld voor mensen met somatische, psychogeriatrische of psychiatrische problematiek, of een verstandelijke, lichamelijke of zintuiglijke handicap, die matige of zware beperkingen hebben op het terrein van sociale redzaamheid, bewegen en verplaatsen, psychisch functioneren, geheugen en oriëntatie en/of probleemgedrag.

Schippers: Psychisch is niet een echte ziekte

Schippers: Psychisch is niet een echte ziekte

Schippers: Psychisch is niet een echte ziekte

donderdag, 16 juni 2011 14:19

De uitspraak van minister Schippers was behoorlijk stuitend. Zij insinueerde dat een psychische aandoening niet een echte ziekte is. “Discriminerend en ontoelaatbaar” het lijkt er steeds meer op dat je een ziekte moet kunnen verantwoorden aan de buitenwereld. Door de eerdere maatregelen op de GGZ is de verwachting al dat mensen met psychische problemen de noodzakelijke zorg zullen gaan mijden, “met alle gevolgen van dien.” Met deze recent uitspraak worden mensen met een geestelijke aandoening nog verder gestigmatiseerd.

Kijk hier naar de toespraak van Schippers

Bron: medicalfacts.nl

< Vorige		Volgende >

Extra informatie

laatste nieuws

Ggz wil tarieven slim korten

GGZ Nederland wil dat de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) bij het korten van de nieuwe dbc-tarieven rekening houdt met de verschillen in kostprijzen.

De nieuwe kostprijzen die de NZa onlangs heeft berekend, kunnen leiden tot een macrokostenstijging. De NZa wil die corrigeren door alle tarieven gelijkmatig te verlagen. Daar bovenop komt de bezuiniging van 225 miljoen euro. Die komt neer op een extra tariefskorting van circa 7 procent. Hierdoor dreigen de tarieven voor langdurende dbc’s niet meer toereikend te zijn om de inzet van verschillende disciplines en ondersteunende systemen te dekken. Dat komt doordat de NZa de kosten van alle instellingen gelijk toerekent aan alle dbc’s, terwijl een belangrijk deel van de kosten alleen betrekking heeft op zware dbc’s.

Complexe problematiek

Instellingen die veel patiënten hebben met complexe problematiek worden hierdoor benadeeld. Voor lichte dbc’s is de kostprijs door de NZa-systematiek juist te hoog. Dat bevoordeelt ggz-aanbieders die vooral patiënten hebben met relatief eenvoudige problematiek. GGZ Nederland wil graag dat de NZa bij de tariefsverlaging rekening houdt met deze verschillen.

Afwijkende prijzen

Stephan Valk, bestuursvoorzitter van de Parnassia Bavo Groep en lid van de commissie financiering van GGZ Nederland, ziet de oplossing in het vrijgeven van de tarieven binnen bandbreedtes. “Zorgverzekeraars kunnen dan met ggz-instellingen rekening houden met afwijkende kostprijzen.”

Bron: zorgvisie.nl

Boekbespreking Afwijkend en toch zo gewoon » Argusoog

Boekbespreking Afwijkend en toch zo gewoon » Argusoog

Boekbespreking Afwijkend en toch zo gewoon

Door Sarah Morton op 28 augustus 2011 – 11:00 | 288 keer bekekenGeen reacties | Deze post afdrukken

Waarom dit boek? Ik wilde mijn verhaal delen met de wereld.
Volgens de reguliere zorg is autisme een ‘ernstige psychiatrische stoornis’ die doordringt in alle gebieden van de ontwikkeling van het kind en die het hele leven bepaalt.
De begeleiding is vaak gericht op de gedragsproblemen en de symptomen van iemand met autisme. De omgeving krijgt voorlichting over wat autisme inhoudt. Deskundigen spreken met veel pessimisme over de toekomst van het kind.
De persoonlijkheid van iemand met autisme verdrinkt in alle uitspraken en dossiers.
Als iedereen: je ouders, leerkrachten en de deskundigen je zien en benaderen als een patiënt, ga je jezelf daarmee identificeren. Je kunt nauwelijks meer uit die rol stappen. Heb je ergens andere ideeën over, praten de volwassenen dat uit je hoofd; jij hebt immers geen inzicht in je beperkingen. Ze bepalen voor je wat gaat lukken en wat niet, nog voor je een kans hebt gehad. Je hebt geen recht van spreken meer.
Als kind of jongere moet je wel heel zelfverzekerd zijn, wil je het beter weten dan de rest van de wereld.

‘Autisme is niet te genezen’, lees je vaak, wat suggereert dat het een ziekte is. Ongewenst.
In mijn boek lees je hoe ik veranderde van een eigenaardig maar kerngezond kind, in een psychisch wrak. Het was niet het autisme zelf wat de kwaliteit van mijn leven bepaalde. Hoe de omgeving ermee om gaat is zeker net zo doorslaggevend voor de ontwikkeling en hoe iemand wordt, als de aanleg.

Met zes jaar, toen de diagnose viel, was ik heel wat gezonder en ook ‘gewoner’ dan waar ik tien jaar later toe gevormd of eigenlijk misvormd was.
Hoewel ik als jong kind veel op mezelf was, speelde ik ook met andere kinderen en kon daar helemaal in op gaan. Zo maakte ik met mijn nichtje vaak een reis naar andere planeten, op een tijdsmachine (Een levensgrote roze knuffel.)
Als iedereen suggereert dat je slecht contact kunt maken met mensen, dat het eenrichtingsverkeer is, ga je je daar ook naar gedragen. Als kind is je zelfbeeld nog gebaseerd op wat je omgeving over je zegt en hun houding. Ieder kind heeft liefde nodig, een luisterend oor en waardering om wie hij is.

Deskundigen adviseren vaak om niet mee te gaan in de fixaties en belevingswereld van het kind, omdat je anders ongewenst gedrag zou belonen, in stand zou houden.
Het kind komt er zo alleen voor te staan.
Terwijl het juist de band versterkt met het kind, door mee te gaan in zijn wereldje. Waarom mag het zijn interesses niet delen?
De zorg drijft zo een wig tussen iemand met een diagnose en de omgeving. De aanpak is gericht op het ontkrachten van de sterke kanten van het kind. De eigenheid wordt gladgestreken, naar de hand gezet, verbleekt.
Denken in problemen in plaats van mogelijkheden.
Mijn vader, met wie ik altijd een sterke band had, ging steeds meer twijfelen aan zichzelf. Hij accepteerde me vroeger zoals ik was, we konden uren diepzinnig praten, hij kon zich in mij verplaatsen.
Door wat zijn vriendin en de school zeiden, ging hij geloven dat dit juist niet goed was. Volgens hen moest hij mijn fascinaties afkappen, ontmoedigen ‘Zeggen wanneer het wel en wanneer het niet kan’. Hij werd steeds afwijzender naar mij toe.

Dit boek kan aanleiding zijn voor discussie over wat normaal is en wat niet en vooral: Wie bepaalt dat?

Hoe ik toch de motivatie vond een zinvol leven op te bouwen? Er kwam een begeleidster in mijn leven die uitging van mijn mogelijkheden, in plaats van beperkingen.
Zij ging met mij erop uit, leerde mij stap voor stap reizen met het openbaar vervoer. Ondanks mijn nog troosteloze, stormachtige leven op school, kwam ik weer tot leven. Ik kreeg weer een wat positiever zelfbeeld. En binnen vier maanden, kon ik de taxi achter me laten. Dat lijkt misschien niet snel, maar jarenlang gebeurde hier helemaal niets, dus ik was trots op mijn prestatie.
De eerste keer kon ik niet eens zelf bij oma en opa komen (een kilometer van huis).
Met de inbreng van Dory, de begeleidster, begon mijn vader ook weer in me te geloven.
De school had geen tijd en mogelijkheden om echt iets met me te ondernemen, te werken aan meer zelfstandigheid en schetste een heel pessimistisch toekomstbeeld, onder andere 24-uurszorg, terwijl mijn slechte functioneren voor een deel voortkwam uit een onleefbare situatie.

Er bleek juist heel veel mogelijk te zijn met mij. Niemand kan in de toekomst kijken.
Met mijn verhaal hoop ik op een positievere en open blik naar kinderen met een label. Voor mij is autisme geen handicap, maar gewoon een alternatieve manier van informatieverwerking.

Uit Afwijkend en toch zo gewoon:
…Het laatste jaar op deze school hebben veel leerlingen
een cursus zelfstandig reizen gevolgd. Niet van
de school zelf, al was het via de school geregeld. Ik
hoorde pas achteraf dat die cursus was gegeven,
waardoor ik niet eens heb kunnen smeken om mee te
mogen doen. Dankzij die cursus konden vrijwel alle
ratten, ook uit de lagere VSO-groepen het zinkende
schip verlaten, behalve ik. Het contrast tussen mij en
leeftijdgenoten werd daardoor nog zichtbaarder. Ik
liet mijn stagebegeleidster die ik vertrouwde naar de
reden vragen waarom ik niet mee mocht doen met de
cursus. Zelf durfde ik het niet te vragen. De reden
bleek dus te zijn, dat bij ons het PGB nog niet rond
was. De school heeft daarmee geselecteerd op de
financiële positie, niet op de urgentie van de behoeften
van leerlingen…

…Niets van wat er gebeurde nam mijn angst om
mijn toekomst zelfs maar iets weg. Mijn vader kwam
niet eens in protest tegen het handelingsplan. Na een
akelig, beladen gesprek waarin hij beweerde dat mijn
leraar misschien juist een belangrijke factor in mijn
toekomst zou zijn (!) en me duidelijk maakte dat hij
zeker in de goede bedoelingen van mijn leraar geloofde
en eigenlijk ook in zijn bekwaamheid, heeft hij het
formulier ondertekend, zonder iets daarvan in twijfel
te trekken…

…Dory deed echt haar best om er iets plezierigs van
te maken en elke vooruitgang prees zij mij uitbundig.
Altijd als we een rit gingen oefenen, gingen we halverwege
ook iets eten of drinken. Tijdens deze pauzes
en zelfs tijdens het reizen voerden we ook hele
gesprekken. Op die manier leerden we elkaar steeds
beter kennen. Dory kreeg steeds meer inzicht in mijn
gevoelsleven, mijn worstelingen en mijn verlangens.
Haar manier van trainen was heel concreet en
praktijkgericht. Op borden leren kijken, de reistijden
bestuderen, een chauffeur te woord staan, opletten
bij welke halte ik moest uitstappen.
Mijn vader begreep inmiddels ook dat ik iemand
nodig had die mijn mogelijkheden zag en niet alleen
mijn beperkingen…

Afwijkend en toch zo gewoon
Auteur: Sarah Morton.
Uitgeverij: Aristoscorpio
ISBN: 9789089730121

Auteur: Sarah Morton
Bron Afbeelding: Sarah Morton

Lees meer van Sarah Morton

Iedere (aanstaande) GGZ-cliënt is ‘meest kwetsbaar’

Altrecht geestelijke gezondheidszorg

Iedere (aanstaande) GGZ-cliënt is ‘meest kwetsbaar’

26-8-2011 | 1 reactie(s)

Door Wereldmeisje

Hoe ik ook mijn best doe, ik kan nog steeds niet begrijpen dat het ons kabinet en onze volksvertegenwoordigers blijft behagen om alle (aanstaande) cliënten in de GGZ te straffen voor hun psychiatrisch leed. Iedereen die zich al dan niet vrijwillig genoodzaakt ziet om een beroep te doen op de geestelijke gezondheidszorg zal in hun ogen hoe dan ook een eigen bijdrage moeten gaan betalen.

De reden die politiek Den Haag geeft: de kosten voor de GGZ lopen te hoog en te snel op en om deze kostenstijging te stoppen moeten alle GGZ-cliënten ‘solidair zijn met de toekomstige generatie’. Want, zo zeggen zij, als we die eigen bijdrage niet doen, dan kunnen mensen later geen beroep meer doen op de GGZ. Die is dan te duur geworden.

Los van de vraag hoe dit dan komt, vind ik de vraag waarom solidariteit met de toekomstige generatie voor ons kabinet en onze volksvertegenwoordigers belangrijker is dan het welzijn van alle mensen die behandeld worden binnen de GGZ. Hoe kun je een per definitie niet te voorspellen toekomstige economische situatie als leidraad nemen voor inhumaan beleid? Hoe kan het dat zoveel volksvertegenwoordigers blind zijn voor het psychiatrisch leed van medeburgers en voor de ernstige gevolgen van hun keuze om GGZ-cliënten een eigen bijdrage te laten betalen? Begrijpt u het nog waarde lezer? Ik niet, met alle intelligentie die ik in mij heb.

GGZ-instellingen, cliëntenorganisaties, beroepsverenigingen en cliënten hebben gezamenlijk al vele argumenten aangeleverd waarom de eigen bijdrage echt niet kan. Ook hebben zij keer op keer herhaald welke ernstige gevolgen dit beleid zal hebben. Iedereen die ook maar iets met de GGZ te maken heeft (gehad), weet dat de GGZ het gelijk aan haar kant heeft. Ook al hebben zoveel mensen op een presenteerblaadje die ernstige gevolgen geschetst, toch heeft dat politiek Den Haag niet tot nadenken gestemd. Integendeel zelfs. Het presenteerblaadje is in de papierversnipperaar geduwd.

En dat vind ik niet alleen buitengewoon ernstig en goede politiek onwaardig. Het gebrek aan enige reflectie op de implicaties van deze beleidskeuze, ook op wat het in ethisch opzicht betekent (bijvoorbeeld het discriminerende onderscheid tussen somatische en psychiatrische gezondheidszorg) doet me de rillingen over het lijf lopen. Zoals de afgelopen maanden al meer dan genoeg duidelijk is gemaakt: het gaat hier wel om mensenlevens. Hoe kun je zo gemakkelijk voorbij gaan aan wat de mensen die er echt verstand van hebben er over te zeggen hebben?

De regeringspartijen reduceren deze bijzonder ingrijpende kwestie tot een vage solidariteit met de toekomstige generatie en als niet de oppositie te veel tegemoet willen komen. Ze doen het voorkomen als dat ze heel goed geluisterd hebben naar de GGZ en haar cliënten door de eigen bijdrage nog wat te verlagen. Een zoethouder. En dan die politieke zinsnede: ‘de meest kwetsbare groep proberen uit te zonderen’. Wie van de GGZ-cliënten behoort eigenlijk tot die meest kwetsbare groep? Zijn dat de schrijnende gevallen a la VVD filosofie? Dan is niemand dus schrijnend. Hoe maatschappelijk en psychiatrisch kapot iemand ook wordt van het ontbreken van hulp want niet te betalen eigen bijdrage. Wie is er meest kwetsbaar in de GGZ? Bepaalt de diagnose dat? De duur van de behandeling? Moet de intake vergezeld gaan van een scorelijst die loopt van ‘minst kwetsbaar’ tot ‘meest kwetsbaar’? De stelling (én overtuiging) die ik hier poneer is dat iedere (aanstaande) GGZ-cliënt ‘meest kwetsbaar’ is. In die overtuiging roep ik alle GGZ-instellingen op om hoe dan ook de inning van de eigen bijdrage te weigeren. Er mag op het gebied van de eigen bijdrage geen enkele concessie gedaan worden aan laag, harteloos en waanzinnig beleid. Geen enkele.

Wereldmeisje

>> Reageer

Reacties

29-8-2011 10:27

Toermalijntje

Wat mooi verwoord Wereldmeisje!
Ben zelf al een behoorlijke tijd een kranten-en journaal-struisvogel. Kop in het zand voor landelijke en wereldproblematiek...zie het maar even als ´te kwetsbaar´ en genoeg aan m´n eigen problematiek.

Nu maar hopen dat politiek Den Haag wel snel hun koppen uit het zand halen.

Warme groet, Toermalijntje

Psychiatrische patiënt dupe van stigma

Psychiatrische patiënt dupe van stigma

Psychiatrische patiënt dupe van stigma

vrijdag, 19 augustus 2011 07:14

Psychiatrische patiënten worden steeds meer gestigmatiseerd in onze samenleving, stelt Maarten Otter. Juist de meest kwetsbaren zullen de eigen bijdrage die de regering wil invoeren, niet kunnen of willen betalen.

In RD 4-8 kon de lezer kennisnemen van de vroege interventie rond psychose (VIP), zoals die in Amsterdam wordt vormgegeven. Op dit moment werk ik als psychiater meer met langdurig zorgafhankelijke patiënten, onder andere met een verstandelijke beperking. Ik maak mij ernstig zorgen over de recente politieke ontwikkelingen waarin er gesproken wordt over een eigen bijdrage van 200 euro per jaar en de gevolgen daarvan voor deze patiënten.

In de acute fase van een psychose is de motivatie voor behandeling vaak gering of afwezig. Een eigen bijdrage voor psychiatrische zorg vermindert die motivatie nog meer.

In de chronische zorg zijn nogal eens meerdere medicatiewijzigingen nodig om patiënten zo veel mogelijk te laten herstellen. Behandeling met antipsychotische medicatie vraagt bij voorkeur specialistische controle. Sommige bijwerkingen zijn moeilijk te onderkennen en vragen tijdig ingrijpen. Soms is er maar één of twee keer per jaar een medicatiecontrole en bloedonderzoek nodig. De verleiding is dan groot om de huisarts te vragen die controles te doen en de 200 euro te besparen. Totdat het –echt– mis gaat.

Een patiënt merkte ooit cynisch op: „Gelukkig heb ik ook nog een lichamelijke ziekte, die zorg wordt wel vergoed.” Voor patiënten die bewust kiezen voor zorg in een reformatorische setting komen er vaak ook nog reistijd en reiskosten bij. De patiënten die een werkplek in de sociale werkvoorzieningen hebben of daarvoor in aanmerking hopen te komen, hebben de politieke wind ook niet mee. Men voelt dat men in een maatschappij terecht is gekomen waarin het stigma van een psychiatrische stoornis zwaarder aangezet wordt.

Voor patiënten met een verstandelijke beperking zijn de problemen mogelijk nog groter. Soms is het treinkaartje echt te duur om een bezoek aan de polikliniek te brengen. Men leeft vrijwel zonder uitzondering van een uitkering (bijvoorbeeld Wajong). Een type uitkering die in het huidige politieke debat niet zelden in verband wordt gebracht met niet willen werken in plaats van niet kunnen werken. Terwijl ik als behandelaar er vaak op hoop dat men op deze manier een zinvol bestaan kan opbouwen.

Het lijkt me boeiend premier Rutte en minster Schippers van Volksgezondheid te vragen of de patiënten uit het artikel over VIP bereid en in staat geacht worden om een eigen bijdrage van 200 euro te betalen. Ze mogen ook een week meelopen in mijn praktijk. Dan komen ze heel misschien iemand tegen die misbruik maakt van zijn pgb, maar zeker zal men een aantal schrijnende gevallen meemaken van patiënten die helaas ”de verkeerde ziekte” gekozen hebben.

De auteur is psychiater.

Bron: refdag.nl

protestmanifestatie op 19 september a.s.

Geachte [name], Op verzoek van de CG-Raad sturen wij u hierbij het tweede actiebulletin voor de protestmanifestatie op 19 september in Den Haag. Het eerste bulletin eerste bulletin vindt u op de website van de CG-Raad. Utrecht, 25 augustus 2011 Betreft: Actiebulletin nr. 2 Protestmanifestatie CG-Raad 19 september Inlichtingen bij: Annemarie Groen, acties@cg-raad.nl In dit actiebulletin vindt u het laatste nieuws over de protestmanifestatie op 19 september a.s. Wanneer u onze actie wilt ondersteunen verzoeken we u deze berichten te verspreiden via uw website, e-mails of uw nieuwsbrief. Manifestatie, hoezo dan? Op maandag 19 september is het zover: de CG-Raad, de vakbonden en vele maatschappelijke organisaties voeren actie in Den Haag. Tegen de vele kabinetsmaatregelen die chronisch zieken en gehandicapten regelrecht treffen in hun mogelijkheden om te mee te doen en in hun portemonnee. Het pgb verdwijnt grotendeels en daarmee de mogelijkheid om het leven zelf in te richten. Noodzakelijke zorg en voorzieningen worden duurder of worden helemaal niet meer vergoed. In het onderwijs verdwijnen de rugzakjes. In de arbeidsplekken bij de sociale werkvoorziening wordt fors gesneden. Veel Wajongers verdwijnen in de bijstand zonder kans op werk. En gemeenten krijgen minder geld waardoor ook zij op vervoer, begeleiding en voorzieningen van chronisch zieken en gehandicapten gaan bezuinigen. Dit leidt ertoe dat de kansen in de maatschappij – op werk, op een fatsoenlijke opleiding en een fijn sociaal leven - voor veel chronisch zieken en gehandicapten slechter worden. Hier moet een einde aan komen. Het gaat dus om een hele trits maatregelen en daarom luidt de leus van onze actie ‘Stop de stapeling.’ Kom naar Den Haag! Steeds meer partijen sluiten zich aan bij deze manifestatie en de actiedag belooft een succes te worden! Ook u kunt aan het succes van de actie bijdragen en uw stem verheffen tegen de ingrijpende kabinetsmaatregelen. Kom op 19 september naar Den Haag! Dit kabinet zet chronisch zieken en gehandicapten buitenspel op alle terreinen: werk, inkomen, zorg, wonen en onderwijs. Redenen te over om mee te doen aan dit protest. Noteer 19 september in uw agenda als actiedag! Laat zien en horen dat u het niet eens bent met het kabinetsbeleid. Wat en waar? De CG-Raad en een aantal maatschappelijke organisaties laten op 19 september van zich horen en zien via een eigen actieprogramma dat klinkt als een klok! Iedereen is vanaf 11.30 uur welkom. Het programma start om 12.00 uur. Plaats: Koekamplaan in Den Haag. De locatie kan altijd nog wijzigen op basis van de opkomst en andere activiteiten. De Koekamplaan ligt vlakbij Centraal Station Den Haag, langs het Malieveld. Voor bewegwijzering vanaf Den Haag CS wordt gezorgd. Programma 12.00 uur – 13.00 uur: Podiumprogramma Interviews met de mensen om wie het gaat: mannen en vrouwen, jong en oud, die allemaal worden getroffen door de kabinetsmaatregelen. Wat betekenen die maatregelen voor hun dagelijks leven? Een optreden van Eskalibur van Steinmetz Compaan 12.00 uur – 13.30 uur: Rondom het podium Er staan tal van activiteiten van verschillende organisaties op het programma. Al deze activiteiten laten op een speelse manier zien welke effecten het kabinetsbeleid heeft voor mensen met een chronische ziekte of handicap. Er wordt momenteel gewerkt aan verschillende programmaonderdelen, maar een tipje van de sluier kunnen we al oplichten. Zo wordt er een ludieke fotosessie gehouden en er is een ‘Babbelbox’. 13.45 uur: Gezamenlijke demonstratie Start rondgang met vakbonden en andere organisaties rond het Binnenhof. Na afloop van de demonstratie volgt een gezamenlijk slotprogramma op de Koekamplaan. Meer informatie hierover volgt nog. Oproep: meld u aan als vrijwilliger Bij een grootschalige manifestatie als deze zijn er veel mensen nodig voor allerlei hand- en spandiensten. Denk daarbij aan de ordedienst (toezicht op een goed verloop van de actie), het uitdelen van folders en andere actiematerialen, mensen de weg wijzen enz. Wij zijn op zoek naar een flink aantal mensen die zich op 19 september voor deze onmisbare activiteiten willen inzetten. Help mee deze dag tot een onvergetelijke actiedag te maken en meld u aan als vrijwilliger! U kunt dit doen via het aanmeldformulier ‘Ik kom als vrijwilliger’ en geef uw naam, e-mailadres en telefoonnummer. U hoort dan snel meer van ons! Vervoer We gaan er vanuit dat mensen op eigen gelegenheid naar Den Haag komen. Voor degenen die niet in staat zijn vervoer naar Den Haag (en terug naar hun woonplaats) te regelen en aangewezen zijn op aangepast vervoer heeft de KNV (Koninklijk Nederlands Vervoer) ons een speciale gratis service aangeboden. De KNV zet die dag aangepaste taxibusjes in, die mensen thuis ophalen en weer terugbrengen. Meld u wel tijdig aan, UITERLIJK 5 september, want het aantal plaatsen is beperkt. Aanmelding voor dit vervoer is mogelijk via aanmeldformulier ‘Aanvraag vervoer’. Na 5 september ontvangt u bericht van de vervoerder. Op de hoogte blijven? Wilt u voortdurend op de hoogte blijven van de actie en de voorbereidingen? Kijk regelmatig op de website www.cg-raad.nl of meld u aan voor het actiebulletin via acties@cg-raad.nl o.v.v. actiebulletin Stop de stapeling.

Landelijke manifestatie STOP STAPELING - 19 september 2011

Landelijke manifestatie STOP STAPELING - 19 september 2011

Deze regering neemt allerlei maatregelen die mensen met ggz-problematiek, chronisch zieken en gehandicapten keihard treffen. Samen met vakbonden en andere partijen organiseert de CG-Raad op 19 september een grote protestactie in Den Haag onder de noemer ‘Stop de stapeling’. Binnenkort vindt u op onze website meer informatie over de manifestatie en hoe u daaraan kunt meedoen.

STAPEL OP STAPEL OP = STAPELGEK!

• Het afschaffen van het persoonsgebonden budget (pgb) voor mensen die geen indicatie voor verblijf in een instelling hebben.
• De Wajong gaat op slot voor gedeeltelijk arbeidsgeschikten. Zij komen, als ze geen werk vinden, in de bijstand, inclusief huishoudens- en vermogenstoets.
• De Wajonguitkering gaat omlaag naar 70% van het minimumloon. Dit geldt voor mensen die kunnen werken, maar geen werk hebben.
• Het aantal plaatsen in de sociale werkvoorziening (WSW) gaat drastisch omlaag van 90.000 naar 30.000 arbeidsplekken.
• (Hogere) eigen bijdragen voor AWBZ-zorg, de GGZ en de ondersteuning die gemeenten leveren vanuit de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo).
• Mensen in een intramurale instelling zullen zelf de huur moeten gaan betalen. Ook hulpmiddelen en andere voorzieningen waarvan gebruik gemaakt wordt in de instelling komen voor eigen rekening.
• Begeleiding vanuit de AWBZ gaat over naar gemeenten. Begeleiding is bedoeld voor mensen met een matige tot zware beperking, veroorzaakt door ziekte, handicap of leeftijd. Het gaat daarbij om mensen die nog zelfstandig wonen. Te denken valt aan begeleiding bij het op orde houden van de administratie of begeleiding bij dagelijkse activiteiten die nodig zijn om mee te kunnen doen. Ook dagbesteding, en het vervoer van en naar die dagbesteding, valt onder begeleiding.
• De verlaging van de zorgtoeslag en de verhoging van het eigen risico voor wat betreft de zorgverzekering.
• De verdere verschraling van het basispakket; maagzuurremmers, fysiotherapie, dieetadvies en psychische hulp verdwijnen uit het pakket. Deze zorg is vanaf volgend jaar waarschijnlijk alleen nog verzekerbaar via de - duurdere - aanvullende verzekering.
• Er wordt bezuinigd op passend onderwijs. De bezuinigingen zorgen voor een afbraak van het onderwijs aan kinderen met een beperking.
• Het rugzakje voor zorgleerlingen verdwijnt.
• Verlaging huurtoeslag.
• Verlaging bijzondere bijstand.
• Duurdere kosten vervoersregelingen.

Informatie en presentatie onderzoek (O)GGZ en afspraken gemeenten m.b.t. WMO loketten Drenthe, georganiseerd door Gebruikersplatvorm Initiatiefgroep

Informatie en presentatie onderzoek (O)GGZ
en afspraken gemeenten m.b.t. WMO loketten Drenthe,
georganiseerd door Gebruikersplatvorm Initiatiefgroep GGZ WMO Drenthe.

http://www.initiatiefgroep-ggzwmodrenthe.nl/
http://www.wmodrenthe.nl
http://www.psychiatrienetwerk.nl

Alleen voor mensen die zich aanmelden vóór 10 september a.s.
via initiatiefgroep.ggzwmo@web.nl of via de site of contactpersoon de heer H. Brander.


(O)GGZ onderzoek

OGGZ - Openbare Geestelijke Gezondheidszorg

OGGZ biedt zorg aan mensen die volgens hun omgeving zorg nodig hebben.
Bijvoorbeeld omdat ze overlast veroorzaken of omdat ze vervuilen.
De mensen zelf vragen geen hulp.
Bijvoorbeeld omdat ze vinden dat zij geen hulp nodig hebben of omdat ze niet weten
waar ze hulp kunnen krijgen. Soms speelt ook mee dat een eerdere ervaring met hulp hen slecht bevallen is.
Deze groep mensen wordt ook wel 'zorgmijders' genoemd.

De organisatie van de OGGZ
Gemeenten hebben de regie over de Openbare Geestelijke Gezondheidszorg.
Elke gemeente heeft (of krijgt) een meldpunt met als back-up een zorgnetwerk.
De provinciale coördinatie over de meldpunten en zorgnetwerken is in handen van de GGD (Gemeentelijke Gezondheidsdienst).
Vanuit de zorgnetwerken wordt zorg-op-maat geboden.

Onderzoek WMO loketten afgerond, nu afspraken maken!
In 2007 gingen ervaringsdeskundigen op pad als Mystery Guests richting de WMO Loketten in de provincie Drenthe
voor een kwaliteitsonderzoek vanuit cliëntperspectief.

Een onderzoeksrapport werd gepresenteerd en een prijs uitgereikt voor het loket dat het beste uit de bus kwam en aanbevelingen voor de loketten.
In 2010 volgde een vervolgonderzoek en kwam de gemeente Tynaarlo als beste naar voren.

Inmiddels zijn we in 2011 en het is nu tijd voor daadwerkelijk een convenant af te sluiten met de gemeenten m.b.t. kwaliteitseisen WMO loketten!

Nieuwe vacature mogelijkheden voor GGZ-instellingen en zelfstandigen

datum | 24 augustus 2011 contact | info@psychiatrie-nederland.nl

PERSBERICHT

Nieuwe vacature mogelijkheden voor GGZ-instellingen en zelfstandigen

Per vandaag is Psychiatrie Nederland gestart met het aanbieden van actuele vacature ruimte op de website. Deze ruimte wordt beschikbaar gesteld voor instellingen voor geestelijke gezondheidszorg in Nederland en België.

Psychiatrie Nederland is al 2 jaar een toonaangevende website in de psychiatrie en wordt maandelijks bezocht door ruim 30.000-35.000 professionals in de geestelijke gezondheidszorg (GGZ). De doelgroep van onze website zijn o.a. professionals werkzaam in de geestelijke gezondheidszorg als; (leerling)verpleegkundigen, psychiaters, psychologen, sociaal psychiatrisch verpleegkundigen en (ex)cliënten uit de geestelijke gezondheidszorg.

Veel GGZ instellingen in Nederland en België hebben soms moeite om hun vacatures op te vullen met voldoende bekwaam personeel. Door middel van het plaatsen van één of meerdere vacatures op de website van Psychiatrie Nederland kunnen GGZ instellingen een grote doelgroep potentiele werknemers bereiken. De vacatures worden in een aparte sectie op de website geplaatst waarbij tevens ook een grote mailing wordt verspreid aan de ruim 2000 geregistreerde leden welke actief zijn op Psychiatrie Nederland.

Meer informatie , voorbeeldvacature en de prijslijst is te vinden op de website van Psychiatrie Nederland. http://psychiatrie-nederland.nl/word/vacatures/ .

Het plaatsen van een vacature is al mogelijk vanaf 50 euro per vacature per maand.

-----------------------------------------------

Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Arne Rijkeboer, hoofdredactie Psychiatrie Nederland. a.rijkeboer@psychiatrie-nederland.nl

------------------------------------------------
Psychiatrie Nederland | Voor alle professionals in de geestelijke gezondheidszorg
Voornsestraat 11
3224AR Hellevoetsluis

www.psychiatrie-nederland.nl
info@psychiatrie-nederland.nl

KvK Rotterdam: 53.06.04.07

Gehandicapten in actie tegen het kabinet - Nijmegen - voorpagina - Gelderlander

Gehandicapten in actie tegen het kabinet - Nijmegen - voorpagina - Gelderlander

Gehandicapten in actie tegen het kabinet

zondag 21 augustus 2011 | 15:13 | Laatst bijgewerkt op: dinsdag 23 augustus 2011 | 11:33

Tekstgrootte

Gehandicapten in actie tegen kabinet. Foto Bert Beelen

Mook - De actiegroep 'Terug naar de bossen' beraamde afgelopen weekend actieplannen tegen het beleid van het kabinet. Tussen de bomen op het terrein van het Mookse scoutingterrein Don Bosco kwamen ongeveer vijftig mensen samen. "Veel gehandicapten voelen zich echt bedreigd", vertelt Jan Troost.

Samen met tien 'oude strijdmakkers' richtte Troost de actiegroep twee maanden geleden op. "Die kende ik nog uit de jaren zeventig van de actiegroep 'Integratie gehandicapten', voorloper van de Werkgroep Integratie Gehandicapten (WIG).

Mede dankzij die organisatie kwamen gehandicapten de afgelopen decennia uit de instellingen en integreerden in de samenleving. Die tijd lijkt nu voorbij met de bezuinigingen op onder andere het persoonsgebonden budget, het rugzakje, de wsw en de wajong."

De bijeenk0mst begon vrijdagavond met een brainstormsessie rond het kampvuur. Zaterdag spraken de aanwezigen met enkele aanwezige kamerleden, waaronder Linda Voortman en Emile Roemer. Op zaterdagavond zetten zij de voorbereidingen voort voor actieplannen voor het komende jaar.

"We hebben nu afgesproken dat wij op een eigen manier meedoen aan een groot protest in Den Haag, kort voor Prinsjesdag. Daarnaast lopen we op 3 september mee aan de Airborne Wandeltocht bij Arnhem. Wij ervaren de bezuinigingen ook als een oorlogssituatie", zegt Troost. www.terugnaardebossen.nl

© Gelderlander 2011, op dit artikel rust copyright.

Blog Netcliënten: Rommelkont vs onzekere sociale goedzak

NetClienten

Rommelkont vs onzekere sociale goedzak

Mensen die niet te dicht bij komen, zien mij denk ik, als een sociale goedzak. Maar kom je dichterbij me, zie je een onzekere goedzak die een ongelofelijke rommelkont is maar zo graag ‘gewoon’ wil worden gevonden.

Vandaag ben ik maar eens bezig gegaan met, zoals ik het wel vaker noem, herstelwerkzaamheden thuis. Voor mij houd dat in dat ik weer overzicht schep in mijn eigen gecreëerde chaos.

Het is een deel van mij waar ik alles behalve trots op ben en voor mezelf en mensen die mij lief zijn, het liefst zo ver mogelijk weg stop.

Maar uit ervaring weet ik, dat ik er mee aan de slag moet blijven gaan, keer op keer weer, want door chaos verlies ik overzicht en als ik overzicht verlies staan problemen, angst en depressie op de loer en dat zijn dingen waar ik niet op zit te wachten maar wel héél gevoelig voor ben.

Wat zou ik graag het gewoon altijd netjes hebben in mijn thuis administratie, mijn huishouden, geen rommelkasten en rommelkamers meer. Dan hoef ik voor een hoop van mijn angsten en problemen niet meer te vrezen.

Maar waarom blijft dit keer op keer een terugkerend iets, als het mij zo belemmert? Want wat zou ik graag, gewoon iedereen die ik toe wil laten in mijn huis, toe kúnnen laten. Mijn vriend die spontaan een keer bij mij blijft slapen in plaats van ik bij hem, wat zó normaal is of hoort te zijn, nieuwe mensen gewoon alle kamers van mijn huis kunnen laten zien omdat ze geïnteresseerd zijn in hoe ik woon. Of gewoon mensen die me dierbaar zijn en me af en toe even thuis mee willen helpen.

Laatst had mijn nieuwe buurvrouw even geen tv ontvangst en ze vroeg of ze bij mij thuis even een programma mocht kijken. Het overviel mij zo, angst dat mijn huisje op dat moment niet netjes genoeg zou kunnen zijn en angst dat ik me daar vreselijk ongemakkelijk en gespannen bij zou kunnen voelen bij de gedachte dat ze wel eens haar eigen oordeel en ideeën over mij en mijn huis zou kunnen hebben. Ik wel gezegd dat ik het liever niet had omdat ik het op dat moment niet zo netjes had. Maar daarna werd ik zo verdrietig, ik schaamde mij enorm, zo teleurgesteld in mijzelf omdat ik niet gewoon even ‘gewoon’ haar binnen durfde te laten. Ik ben er gewoon een paar uur door van slag geweest. Wat ik nu anders doe dan een paar jaar geleden is dat ik er nu wel eerlijk en open voor uit kom dat ik dit probleem heb. Ik heb haar dan ook een briefje door de bus gedaan met mijn excuses, dat ik na een moeilijke periode in mijn leven moeilijk nieuwe mensen bij mij thuis toelaat maar dat ik het wel graag anders wil maar nog niet zo ver ben.

Ik doe mijn uiterste best om ie ieder geval voor het oog, alles netjes en gezellig te houden in mijn keuken en huiskamer. Ik ben dan ook echt wel een gezelligheidsmens, ben trots op mijn huisje en ondanks dat ik ’s avonds vaak alleen met mijn hondje zit, maak ik het altijd gezellig met kaarsjes aan.

Aan de ene kant geeft het mij rust, de eenzaamheid, (want zo kun je het gerust noemen) want zo hoef ik niets te vrezen. Aan de andere kant maakt het mij ook vaak verdrietig en onzeker, omdat ik het zo graag anders zo willen, maar hoe?

Anita Eggens, 18 augustus 2011

Rehabilitatie92 | Studiedag Herstel

Rehabilitatie92 | Studiedag Herstel

Studiedag Herstel

Studiedag Herstel

Doel van de training	Kennismaking met de betekenis van het begrip ‘herstel’. Bewustwording van het eigen herstelproces en de rol van hulpverleners daarin.
Doelgroep	De studiedag is bedoeld voor mensen die langdurig te maken hebben met psychische problemen, en voor hun hulpverleners. Cliënten en hulpverleners dienen in koppels deel te nemen.
Programma (basisvariant)	ontvangst opening en kennismaking thema: de betekenis van herstel lunch kennismakingsspel thema: mijn relatie met hulpverleners oefening evaluatie sluiting
Duur	De studiebijeenkomst duurt 1 dag van 5 uur, van 10.00 tot 16.00 uur. Van 12.15 tot 13.00 uur wordt een gezamenlijke lunch gebruikt.
Lesmateriaal	Tijdens de bijeenkomst krijgen de deelnemers een reader met achtergrondliteratuur uitgereikt.
Kosten	Met ingang van medio 2007 wordt de Studiedag Herstel verzorgd vanuit het HEE-team, bereikbaar bij het Trimbos-instituut, 030-2971100, contactpersoon W. Boevink of M. van Bakel.

Download het aanmeldingsformulier

NetClienten mijn Blog: Hoe ik een dysthyme stoornis ervaar.

NetClienten

Hoe ik een dysthyme stoornis ervaar

Dysthymie word ook dysthyme stoonis genoemd, een oude naam is chronische depressiemaar klinkt héél beladen terwijl ik zelf ervaar dat ik juist niet depressief word, door juiste keuzes te maken en mezelf beperkt belasten,al is dit vaak lastig en niet altijd mogelijk en niet altijd geaccepteerd door de omgeving. Voor mij is het de enige manier.

Voor mij houdt dysthymie in dat ik erg gevoelig ben voor te veel druk, faalangst bij veel dingen waar druk bij komt kijken of iemand die me op de vingers kijkt. Ben echt een denker, in veel situaties waarin je minder diep zou moeten nadenken doe ik dat. Zoals veel voor een ander denken en mezelf daarbij uit het oog verliezen als ik me er niet bewust van ben.

Na jaren van worstelen met grenzen en aftasten daarvan, heb ik een manier van leven gevonden zodat ik juist niet meer vaak depressief ben. Maar de gevoeligheden blijven. Ik kan bijvoorbeeld echt van slag raken van opmerkingen van anderen of de manier waarop een ander met me om is gegaan, terwijl een ander het al lang weer vergeten zal zijn. Ik vind het moeilijk een balans te vinden tussen opkomen voor mezelf en van mijzelf afbijten. Soms bijt ik te hard, soms verval ik juist in het aangeleerde gedragspatroon juist te veel voor de ander te denken. Ik voel me vaak schuldig als ik voor mijzelf ben opgekomen en twijfel dan vreselijk of ik niet te hard ben geweest.

Door dit alles vind ik het wel lastig langere tijd intensieve dingen te doen en dat is meestal lang in contact zijn of heel intensief in contact zijn met anderen. Na een lange vergadering ben ik voor de rest van de dag leeg en heb echt tijd voor mijzelf nodig. Maar ook een gezellig samen zijn op een drukke verjaardag is vrij intensief voor mij. Het ligt er dan heel erg aan hoe ik me van te voren voel en in hoeverre ik mij tussen de aanwezige mensen op mijn gemak voel.

Waardering en respect en bevestiging zijn dingen waar ik soms té intensief voor strijd te krijgen. Denk dat dat ook de reden is, dat ik het moeilijk vind met kritiek om te gaan vooral als ik twijfel aan de juiste intenties van de ander. Maar ook juist daarom, vind ik het moeilijk nieuwe mensen toe te laten bij mij thuis of in mijn hart.

Het gekke is dat veel mensen denken als ik dit hier zo neer zet, dat ik overkom als een heel verlegen en onzeker persoon maar het tegendeel is juist waar. Vroeger deed ik me voor als een stoere meid met een houding van "schijt aan alles"maar dat masker heb ik afgedaan. Ben nu veel meer mijzelf al betekend dat ook dat ik meer face to face moet dealen met mijn gevoeligheden. Enerzijds is dat vanwege mijn dysthymie moeilijk, anderzijds ben ik meer écht en kan meer genieten van dingen die vroeger aan mij voorbij gingen.

Anita Eggens, 11 augustus 2011

StichtingCliëntenadvies Sociale Zekerheid (ICSZ)

Kleintje nieuws

StichtingCliëntenadvies Sociale Zekerheid (ICSZ)

Cliënten Sociale Zekerheid

Home Aanmelden

KLEINTJE NIEUWS SZ 11 augustus 2011 Kleintje nieuws SZ is een gratis uitgave van de StichtingCliëntenadvies Sociale Zekerheid (ICSZ) Meer nieuws vindt u in de Nieuwsbrief Sociale Zekerheid maar dan moet uw wel aanmelden voor een abonnement. klik hier Abonnementsprijzen * per jaar: Individuele cliënten: € 60,= Professionals: € 120,= Cliëntenraden € 360,= Wij kunnen ook abonnementen op maat aanbieden * inclusief intranetondersteuning en consultatiemogelijkheden Klik hier voor meer informatie Redactie Kleintje nieuwsSZ: intranetredactie@icsz.nl In de stichting ICSZ participeren de volgende organisaties. LVA en LocSZ Stichting Cliëntenadvies Sociale Zekerheid Secretariaat Braambeslaan 13 5552 PE Valkenswaard E-mail: info@icsz.nl Voor een printversie van het kleintje nieuws Digitale forumdiscussie over 'Wet werken naar vermogen' en gemeentelijke bezuinigingen De Limburgse cliëntenorganisatie De Pijler heeft op de site ‘Armoede in Limburg’ een digitaal forum geopend. Lees meer Wet Werk en Bijstand géén groot succes Het aantal mensen met een uitkering via de Wet Werk en Bijstand (WWB) stijgt. Vooral het aantal jonge werklozen neemt toe. De reserves die gemeenten konden opbouwen voor de re-integratiegelden zijn nagenoeg op. Veel sociale diensten gaan zich de komende tijd niet of minder inspannen voor mensen die in een sociaal isolement verkeren of die geen uitkering ontvangen. Dit blijkt uit de WWB-monitor van Divosa die begin juni is gepresenteerd. Lees meer Heeft u moeite om leden voor de cliëntenraad te werven? Van veel cliëntenraden krijgen we vaak het signaal dat ze heel moeilijk aan nieuwe leden voor de cliëntenraad kunnen komen. Vaak is de raad dan onderbezet. Andere cliëntenraden geven aan daar juist helemaal geen moeite mee te hebben. Wat onderneemt u om leden te werven? Waarom lukt dat niet of waarom lukt dat nu juist wel? Deze vragen legden we u enige tijd geleden voor. Diverse cliëntenraden reageerden bevestigend. Ze hebben inderdaad veel moeite om aan nieuwe leden te komen. Daarvoor worden verschillende verklaringen gegeven, zoals het feit dat de gemeente werk voorop stelt en dat er daarom geen nieuwe leden gevonden kunnen worden. De cliëntenraad Raalte meldt dat ze wel cliënten kunnen werven maar dat het probleem ligt bij vertegenwoordigers van professionele instellingen. Enkele cliëntenraden vinden het niet nodig om er zo’n punt van te maken. Ze zijn wel onderbezet, maar beter met vijf goede leden werken dan alles op alles te zetten voor een volledige bezetting met elf leden, waarvan een aantal niet goed functioneert. Lees meer Meer nieuws in de Nieuwsbrief Sociale Zekerheid Klik hier voor de index Digitale forumdiscussie over 'Wet werken naar vermogen' en gemeentelijke bezuinigingen De Limburgse cliëntenorganisatie De Pijler heeft op de site ‘Armoede in Limburg’ een digitaal forum geopend. ‘Binnenkort krijgen we te maken met de 'Wet werken naar vermogen' en forse gemeentelijke bezuinigingen’, aldus De Pijler. ‘Wij vrezen dat vooral minima daarvan de dupe zullen worden. Wat is uw mening? Discussieer mee op dit forum. Door op onderstaande stellingen te klikken kunt u reageren. De forumdiscussie wordt begin november afgerond. Het resultaat kunnen we met z'n allen gebruiken voor verder debat over lokaal beleid.’ Het digitaal forum is te vinden op: www.armoedeinlimburg.nl/forum Wet Werk en Bijstand géén groot succes Het aantal mensen met een uitkering via de Wet Werk en Bijstand (WWB) stijgt. Vooral het aantal jonge werklozen neemt toe. De reserves die gemeenten konden opbouwen voor de re-integratiegelden zijn nagenoeg op. Veel sociale diensten gaan zich de komende tijd niet of minder inspannen voor mensen die in een sociaal isolement verkeren of die geen uitkering ontvangen. Dit blijkt uit de WWB-monitor van Divosa die begin juni is gepresenteerd. De LCR vindt deze ontwikkelingen zorgelijk. De LCR wijst erop dat staatssecretaris De Krom het succes van de WWB steeds heeft aangehaald om het beleid rond de Wet Werken naar Vermogen (WWnV) aan op te hangen. Door de economische tegenwind is het succes snel overgewaaid. De twijfels die de LCR heeft bij de plannen voor de WWnV lijken hierdoor gerechtvaardigd. Gemeenten hebben een prikkel gekregen om het aantal uitkeringen zo laag mogelijk te houden. Toch hebben zij te maken met een forse overschrijving van het inkomendeel, waardoor het Rijk alsnog financieel moet bijspringen. Re-integratieresultaten In de WWB-monitor besteedt Divosa nergens aandacht aan de re-integratieresultaten. Het is niet duidelijk wat de re-integratiegelden hebben opgeleverd voor de arbeidsparticipatie van mensen WWB en WIJ. Dat vindt de LCR vreemd. Hoe kunnen gemeenten nu betogen dat zij te weinig budget krijgen met de WWnV als zij niet duidelijk kunnen maken wat dit oplevert? Het valt bovendien op dat de WIJ-jongeren (Wet Investering in Jongeren) zich slechter weten te handhaven op de arbeidsmarkt dan de jonggehandicapten. Uit de UWV-cijfers komt naar voren dat Wajongeren juist wel vaker aan het werk zijn gegaan. Somber vooruitzicht Het voornemen van sociale diensten om begeleiding voor kansarme groepen of niet-uitkeringsgerechtigden op te schorten, vormt een somber vooruitzicht voor jonggehandicapten. Zij vallen vanaf 2013 onder de re-integratieverantwoordelijkheid van gemeenten. De helft van de Wajongeren woont thuis en heeft straks door de invoering van de huishoudtoets geen recht meer op een uitkering. Het risico dat zij, net als de mensen die geen uitkering hebben (de zogenaamde NUG’gers) dan niet meer worden ondersteund om aan de slag te gaan, is groot. Vooral ook omdat hun re-integratiekosten hoog zijn. Uit WWB-monitor juni 2011: Ontwikkeling bijstandsuitkeringen In 2010 is het aantal bijstandsuitkeringen (WWB/WIJ) met 9,3% gestegen. Het bestand steeg met ruim 26.000 uitkeringen tot 307 duizend. Bij jongeren onder de 27 is het aantal uitkeringen bijna twee keer zo snel gestegen als bij volwassenen. Budget voor uitkeringen (inkomensdeel) 89% van de gemeenten had in 2010 een tekort op het inkomensdeel. Het totale tekort van alle gemeenten bij elkaar bedraagt 340 miljoen. De grote tekorten zaten in het oosten van het land en dan vooral Overijssel. Kleinere gemeenten hadden gemiddeld genomen grotere tekorten dan grotere gemeenten. De helft van de gemeenten is van plan over 2010 een Incidentele Aanvullende Uitkering (IAU) aan te vragen. 4% de gemeenten heeft voor de periode 2009-2011 al een Meerjarige Aanvullende Uitkering (MAU) toegekend gekregen. Re-integratiebudget (het werkdeel) In 2010 hebben gemeenten 1,4 miljard aan re-integratiegeld ontvangen van het Rijk. Gemeentelijke sociale diensten hebben meer uitgegeven dan zij ontvangen hebben. De overbesteding is 13%. De reserves aan re-integratiegelden die gemeenten tot 2008 konden opbouwen, zijn nagenoeg op. Werd in 2009 nog 75% van het beschikbare budget uitgegeven, in 2010 is dit opgelopen tot 92%. Participatie- en re-integratie Ruim driekwart van de sociale diensten heeft bezuinigingen in voorbereiding op het terrein van re-integratie en participatie. De loonkostensubsidies, de oude gesubsidieerde arbeid (ID/Wiw) en de sociale activering staan het meest onder druk. Tweederde van de sociale diensten gaat de groepen op de onderste twee treden van de participatieladder LINK (sociaal geïsoleerden) in de toekomst minder ondersteuning bieden. De klanten op trede 3 en 4 (mensen die deelnemen aan georganiseerde activiteiten en mensen met onbetaald werk) worden relatief gezien het meest ontzien. Driekwart van de sociale diensten gaat minder inspanningen verrichten voor niet-uitkeringsgerechtigden. Sociale diensten verwachten dat hun bestand in 2012 ten gevolge van de bezuinigingen met 8% extra zal groeien Heeft u moeite om leden voor de cliëntenraad te werven? Van veel cliëntenraden krijgen we vaak het signaal dat ze heel moeilijk aan nieuwe leden voor de cliëntenraad kunnen komen. Vaak is de raad dan onderbezet. Andere cliëntenraden geven aan daar juist helemaal geen moeite mee te hebben. Wat onderneemt u om leden te werven? Waarom lukt dat niet of waarom lukt dat nu juist wel? Deze vragen legden we u enige tijd geleden voor. Diverse cliëntenraden reageerden bevestigend. Ze hebben inderdaad veel moeite om aan nieuwe leden te komen. Daarvoor worden verschillende verklaringen gegeven, zoals het feit dat de gemeente werk voorop stelt en dat er daarom geen nieuwe leden gevonden kunnen worden. De cliëntenraad Raalte meldt dat ze wel cliënten kunnen werven maar dat het probleem ligt bij vertegenwoordigers van professionele instellingen. Enkele cliëntenraden vinden het niet nodig om er zo’n punt van te maken. Ze zijn wel onderbezet, maar beter met vijf goede leden werken dan alles op alles te zetten voor een volledige bezetting met elf leden, waarvan een aantal niet goed functioneert. Andere raden melden dat ze een brede (Wmo-)adviesraad vormen met afzonderlijke commissies. Het voordeel daarvan is dat je gemakkelijker mensen kunt vinden voor commissies dan voor de raad zelf. De drempel is minder hoog. Bovendien hoeven commissies niet steeds intensief werk te leveren. Soms moet je een aantal keren kort na elkaar aanwezig zijn, maar dan weer een hele poos niet. Voor commissies vraag je dus meer ad hoc inzet van mensen en meer toegespitst op één onderwerp. Er worden ook nog heel andere suggesties gegeven, zoals ‘zoek het niet in de formele werving voor de cliëntenraad’. Je zou veel meer activiteiten buiten de cliëntenraad moeten organiseren, zoals huisbezoeken bij cliënten, een formulierenbrigade, het praktisch organiseren van (informatie)bijeenkomsten, meedoen met een ‘wachtkameronderzoek’, en dergelijke. Voor dat soort, soms tijdelijke, activiteiten kun je gemakkelijker mensen werven. Op die manier raken ze betrokken bij de cliëntenraad en kun je ze wellicht ook werven voor de raad zelf. De cliëntenraad kan dat soort activiteiten zelf organiseren, maar dat kan ook gebeuren door lokale organisaties en zelfs in samenwerking met de gemeente. Ook kan worden gekeken naar hoe je je als cliëntenraad presenteert. Onderzoeken naar het functioneren van cliëntenraden laten zien dat deze raden vaak in een bureaucratische beleidsomgeving terechtkomen. Ze worden als het ware onderdeel van de ambtelijke beleidsvorming. Niet omdat ze zoveel invloed hebben, maar omdat zonder hun advies beleidsplannen niet worden behandeld door de gemeenteraad. Dat resulteert erin dat de cliëntenraad vooral beleidsnota’s moet bestuderen en becommentariëren. Dat vraagt nogal wat vaardigheden. De meeste cliënten hebben daar niks mee en bezitten die vaardigheden niet. Als je zo overkomt als cliëntenraad, ben je niet erg uitnodigend. Beter is het om cliënten aan te spreken op zaken waar ze echt mee zitten. Dat biedt bovendien een veel betere basis voor de inbreng van de cliëntenraad. Het advies aan cliëntenraden is dan ook: laat naar buiten, naar cliënten zien dat je je als raad echt bezig houdt met herkenbare zaken en dat je een oplossing probeert te bereiken voor het probleem waar de cliënt mee zit. Doe dat zo praktisch en herkenbaar mogelijk. Gebruik daarvoor niet alleen het lokale weekblad, maar ook de lokale radio- en tv-zender. Ook informatiebijeenkomsten kunnen daarvoor worden gebruikt. In deze nieuwsbrief de volgende onderwerpen: Oproepen en aankondigingen Digitale forumdiscussie over 'Wet werken naar vermogen' en gemeentelijke bezuinigingen Wajong: Meer werkende Wajongers in 2010 De Krom wil jobcoachregeling versoberen; LCR vindt de argumenten niet voldoende WSW: Arbeidsgehandicapte aantrekkelijker met financiële compensatie WWB: 1 januari 2012 het einde van de WIJ Gemeenten: bezuiniging bijstand niet haalbaar Wet Werk en Bijstand géén groot succes Wetsvoorstel uitbreiding huisbezoek Bijzondere bijstand: eigen bijdrage rechtsbijstand en kosten bewindvoering Ouderen en AOW: AOW-partnertoeslag per 1 augustus omlaag Inkomensvoorziening oudere werklozen (IOW) blijft tot in 2021 Sociale zekerheid algemeen: Stand van zaken van de sociale zekerheid Uit de praktijk: Heeft u moeite om leden voor de cliëntenraad te werven? Koopkracht en armoede: Wetsvoorstel gemeentelijke schuldhulpverlening aangenomen ‘Ik geloof in een integrale aanpak van schuldhulp’ Van inkomensondersteuning tot Wmo; twintig jaar armoedebeleid in Nederland Almere: geen motivatie, geen schuldhulp Gemeentelijke bezuinigingen ‘Premie betalen steeds vaker een probleem’ Tegemoetkoming arbeidsongeschikten (Wtcg) Berekenuwrecht.nl: alle regelingen op een rij Fries verzet tegen a-sociaal beleid? Zorg: PGB voor zorg zonder verblijfsindicatie verdwijnt per 2014 Staatssecretaris haalt beetje bakzeil met pgb-maatregel Ook alles willen lezen voor meer informatie klik hier

VMDB Lotgenotentelefoonlijn voor Manisch Depressieven en betrokkenen.

Ervaringswijzer

VMDB Lotgenotentelefoonlijn voor Manisch Depressieven en betrokkenen.

Hallo lotgenoten,

Het is nog niet overal bekend, dat er een lotgenoten telefoon lijn is, dagelijks van 9u-21u.

Zelf doe ik 2u dienst op de maandag. Er wordt nog te weinig gebeld.

Soms heb je geen enkel telefoontje, en soms 3. Dat verschilt nogal.

Vrijwilligers (zowel pat. als betrokkenen) die aan de tel.

willen zitten voor 2 uur in de week, kunnen contact opnemen met Tonnie Witteman via de VMDB.

Het spreekt vanzelf dat je wel stabiel moet zijn wanneer je dienst hebt, en anders een time out nemen.

Het tel. nr. van de lijn is: 0900-5123456

geplaatst op 14 juli 2011 door Ineke Kuiper

Belangenbehartiger bepleit collectief loonoffer - Actueel - Skipr

Belangenbehartiger bepleit collectief loonoffer - Actueel - Skipr

Geplaatst op 8 augustus 2011 door: Philip van de Poel

Belangenbehartiger bepleit collectief loonoffer

Om te voorkomen dat er door opeenvolgende bezuinigingen in de zorg te veel gekwalificeerd personeel uitstroomt, is het beter om alle salarissen in de sector structureel met zo’n drie procent te verlagen. Dat bepleit directeur Jo Maes van het Huis voor de Zorg in De Limburger.

(Advertentie)

Maes haakt met zijn voorstel aan op de plannen van ggz-instelling Mondriaan om personeel te vragen tijdelijk minder te gaan werken teneinde een verwachte besparing van 7 miljoen euro op te vangen. In tegenstelling tot Mondriaan dat een beroep doet op vrijwillige solidariteit, stelt Maes een onvrijwillige korting voor. “Die moet voor iedereen gelden, van bestuursvoorzitters tot thuiszorgmedewerkers opdat de sterkste schouders ook de zwaarste lasten dragen”, aldus de directeur van het Huis voor de Zorg, een onafhankelijke organisatie die zich inzet voor de belangen van zorgvragers in Limburg.

Twee miljard

Ook ziet Maes, anders dan Mondriaan, niets in arbeidstijdverkorting. “We hebben iedereen in de gezondheidszorg nu en straks veel te hard nodig. Als we nu bij opgelegde bezuinigingen mensen moeten ontslaan, span je volgens mij het paard achter de wagen: je gooit kostbare kwaliteit weg.” In De Limburger becijfert Maes dat een collectief loonofferlandelijk ongeveer 2,1 miljard euro per jaar oplevert.

Ten strijde

De plannen voor loonsverlaging in de zorg hebben de toorn opgeroepen van oppositiepartij SP. “Ik snap dat het moeilijke tijden zijn voor instellingen, maar met een dergelijk voorstel dupeert de directie het personeel”, zegt Kamerlid Henk van Gerven over de plannen van Mondriaan. “Laat de raad van bestuur tegen Schippers ten strijde trekken in plaats van hun eigen personeel uit te wringen.”

Uitgehold

Van Gerven vreest dat steeds meer instellingen naar een collectief loonoffer zullen grijpen. Recentelijk werd het personeel van thuiszorginstelling Viva! verplicht wordt een deel van het salaris in te leveren. “En nu lijkt het ggz-personeel aan de beurt te zijn”, stetl van Gerven. “Op deze manier worden de beroepen in de zorg – waar we de komende jaren juist zoveel mensen nodig hebben – uitgehold. Zo krijgen we nooit die extra handen aan het bed, waar iedereen zo om schreeuwt.'

‘Chantage’

Het stoort Van Gerven dat de raad van bestuur van Mondriaan het loonoffer als solidariteit betitelt. “Daarmee wordt geïnsinueerd dat medewerkers die niet akkoord gaan met verslechtering van hun arbeidsvoorwaarden niet solidair zijn”, aldus Van Gerven. “Dat is chantage. Overigens heb ik nog geen van de dikbetaalde directeuren horen zeggen dat hij vrijwillig ook een stuk salaris inlevert.”

Trefwoorden

Ggz, Salaris