Eindrapport: ZZP in de ggz hapert nog
http://www.platformggz.nl/lpggz/newsitems/ni001253Het LPGGz-eindrapport ‘Zorgzwaartepakketten in de praktijk’ is uit. Het rapport geeft antwoord op de vraag hoe ggz-organisaties invulling geven aan de zorgzwaarte-pakketten (ZZP’s) en wat cliënten daarvan merken. De haken en ogen van het ZZP zijn daarbij duidelijk aan het licht getreden. Belangrijkste conclusie is dat ggz-organisaties verzakelijken. Ook staat herstelgerichte zorg
op gespannen voet met de taal van de zorgzwaartepakketten en
met de financiële prikkels voor zo zwaar mogelijke pakketten.
Omvang onderzoek
Aan het onderzoek namen 21 ggz-organisaties met 46 locaties/afdelingen deel. Er is uitgebreid met 21 ZZP-managers en 35 locatiemanagers gesproken en er zijn gegevens over 351 cliënten verzameld, waarvan 104 middels directe gesprekken met de cliënt of cliëntvertegenwoordiger.
Verzakelijking
Ggz-organisaties maken heldere keuzes; welke zorg bieden we aan welke cliënten? De hoogte van het ZZP speelt hierbij een grote rol. Er wordt kritischer gekeken naar wat de cliënt zelf kan. Ook komen de grenzen van het zorgaanbod sneller in het vizier dan voorheen. Hierdoor verkopen organisaties eerder ‘nee’ aan cliënten.
Tegenstrijdige bewegingen
Het begrip herstel is actueel in de langdurende ggz. Maar herstelvisie en zorgzwaartepakketten gaan echter niet goed samen. Kies je als uitgangspunt de mogelijkheden van de cliënt of kies je zijn/haar beperkingen om een zo hoog mogelijk ZZP te krijgen? Deze vraag zorgt voor verwarring bij zowel personeel als cliënt. Cliënten motiveren/stimuleren en werken aan rehabilitatie zijn zorgactiviteiten die in de indicatieaanvraag niet goed tot hun recht komen. Ook cliënten informeren over de ZZP’s blijft lastig. Het is moeilijke materie en de interesse van cliënten is vaak minimaal. Toch loont het de moeite over het ZZP met cliënten en naastbetrokkenen in gesprek te gaan. Daarbij moet de verbinding worden gelegd tussen het zorgplan en de afspraken over kwaliteit van leven.
Dagbesteding
Een aantal ggz-organisaties biedt nog te weinig dagbesteding aan. Vooral bij jongeren is er de behoefte aan dagbesteding of werk buiten de instelling. Organisaties kunnen niet altijd aan die wens voldoen. Het volgen van dagbesteding bij een andere organisatie dan waar men verblijft is in de praktijk nog vrij moeilijk. Het onderaannemerschap is tijdrovend en brengt veel administratieve last met zich mee.
Contact en informatie
Nic Vos de Wael
Lotte Kits
SamenvattingEindrapport
Geen opmerkingen:
Een reactie posten