Onverwerkte Rouw in Psychose-inducerende Isoleercel en Lorazepam
Laatst kreeg ik een brief van Frederika Veenbrink die me vertelde over haar geschiedenis met daarin enkele psychotische episodes. In deze bijlage wordt aandacht besteed aan haar ervaringen omdat deze bepaalde elementen bevatten die voorheen nog niet zijn behandeld op deze site.
Stagnerende Rouwverwerking kan tot Psychosen Leiden
Frederika is de weduwe van een arts. Samen met haar echtgenoot hebben ze in het verleden geleerd om psychotische periodes vroegtijdig aan te pakken; niet zozeer met antipyschotica, maar met een angstremmend middel, namelijk lorazepam (=Temesta).
Voor haar was het kenmerkende bij een psychotische uitbraak de enorme gevoelens van angst en die konden door deze medicatie dusdanig worden verminderd dat ze de periode wel door kon komen. Zij gebruikt het middel verder niet, maar houdt het wel achter de hand voor als de nood hoog wordt.
Toen haar man overleed in 2006 heeft Frederika het erg zwaar gehad. Haar situatie werd door haar omgeving zo ernstig ingeschat dat ze opgenomen is. Volgens haar eigen zeggen viel het aanvankelijk bij de opname nog mee totdat ze op een bepaald moment in een isoleercel werd geplaatst: dat heeft bij haar geleid tot het ontstaan van een werkelijke psychose waarin ze volledig verward raakte. Ze is ook de mening toegedaan dat de situatie van veel mensen juist verergert door een plaatsing in de separeerruimte.
Wat haar vooral heeft geraakt was dat er tijdens haar opname door niemand gesproken is over het rouwproces waarin ze zat, terwijl dat toch de hoofdreden is geweest voor haar problematiek.
Na deze periode in de psychiatrie kan Frederika haar angsten in een vroeg stadium herkennen en sederen met Lorazepam, wat haar een veilig gevoel geeft en ook voorkomt dat ze nogmaals opgenomen moet worden. Het gebruik van een benzodiazepine als een soort noodrem is in mijn beleving van een geheel andere orde dan het chronisch gebruik van antipsychotica uit angst voor een nieuwe psychose.
Door het ‘noodremgebruik’ indien de angst te groot wordt, beschadig je je lichaam en je vitaliteit beduidend minder dan bij het chronisch versuffen van je bewustzijn via antipsychotica. Ideaal zou het natuurlijk zijn als je je geest zo zou kunnen trainen dat je zelf in staat bent de angsten te herkennen en te verwerken, zodat ze niet meer terug hoeven te komen. Dat is echter een taak die verre van eenvoudig is en ook niet voor iedereen is weggelegd. Het noodremgebruik is dan een zeker een redelijk alternatief.
Illustratie afkomstig van De Zwaluwe
Filed under: Psychotische Ervaringen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten