Ach Je Bent Toch Maar Een Psychisch Patient
De sterren verkleuren niet
Als de rode maan mijn nacht verbleekt
Niemand toont het gras
Wat de volgende dag is gegroeid
Mijn ogen staren naar een leeg vel
Van een veel te dik geschreven boek
Dan ben ik gewapend met de capaciteit
Van hoe raak ik de totale inhoud kwijt
Gewezen naar het circus achter mijn ogen
Vervliegen de realiteitsgolven
Bedolven onder een massa geestelijke puin
Waar ik telkens opnieuw in tuin
Mocht een ander mij niet begrijpen
Voel ze echter achter mijn rug hard knijpen
Wijzen cynisch op mijn beperkingen
Met de liefdevolle opmerking
‘ach, je bent toch maar een psychisch patiënt’
Maai ik nu keihard de koppen van het verdorde gras
Pluk de bladeren van de bovenste tak
Want ondanks mijn handicap
Zit ik vol met toekomstdromen
De kritiekhekken zullen mij dat niet beletten
Zal zelf mijn voeten op het dunste ijs zetten
Want breken zal het niet
In mijn waarde dragen zelfs de waterplanten mij en het riet
Want men mag mij goed begrijpen
Dat ik klaar lig te rijpen
Wijs je nu trots op mijn talenten
Zodat ik een ieder goed in kan prenten
‘ Dat ik veel meer ben dan alleen maar een psychisch patiënt’
© Ralph Mulder 08-02-2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten