This is me, met dysthymie.
Wie ik was, ben ik niet meer.
De diagnose werd uitgesproken.
Mijn stemming ging al jaren op en neer,
wist toen nog niet waardoor het kwam.
Vragen bleven maar door mijn hoofd spoken.
Nu had het een naam gekregen.
Het gaf enigszins steun, maar kwam tegelijkertijd,
mezelf keer op keer, keihard tegen.
Ik liet mezelf zien als een stoere meid,
maar van binnen voelde ik mij juist heel teer.
Mijn gedachten, gevoelens en emoties,
continu met elkaar in strijd.
Gevolg waren stemmingswisselingen en depressies,
maar ook uitingen in mijn gedragingen,
waarvan achteraf veel spijt.
Er zal toch een manier moeten zijn, hier beter mee om te kunnen leren gaan?
Ik ging middels cognitieve zelft-herapie met aan de slag.
Wist toen bij mijzelf te ontdekken: daar komen mijn klachten vandaan.
Een nieuwe manier van denken aan leren gaat niet van de één op de andere dag.
Vallen en opstaan, weer uitglijden.
Een lach, een traan.
Jezelf af en toe afsluiten, om je even te bevrijden.
Het kost veel energie, leren omgaan met dysthymie.
Anita Eggens, 5-10-2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten