KNMG pleit voor eenvoudigere dwangopname GGZ

KNMG pleit voor eenvoudigere dwangopname GGZ

In juni van dit jaar werd het wetsvoorstel verplichte GGZ bij de Tweede Kamer ingediend. Dat wetsvoorstel moet voor de GGz de Wet Bopz gaan vervangen.

De KNMG, de NVvP en Verenso stuurden afgelopen vrijdag een gezamenlijke brief over het wetsvoorstel naar de Tweede Kamer. Daarin uiten de drie organisaties zich zeer positief over de opzet en uitgangspunten van het wetsvoorstel maar vragen zij ook aandacht voor enkele zorgpunten.

Tweetrapsraket
Belangrijkste daarvan is nog steeds de 'tweetrapsraket' in het besluitvormingssysteem over dwang: de commissie adviseert, de rechter beslist. Dit levert volgens de organisaties onnodig dubbel werk op. Zij pleiten voor een eenvoudiger systeem met een multidisciplinaire, besluitvormende commissie waarin het recht op toegang tot de rechter geborgd blijft via het hoger beroep op beslissingen van de commissie.

Er is dus geen toetsing meer door de rechter. De patient krijgt alleen toegang tot de rechter als hij de macht en het geld heeft daarvoor. De meeste mensen zullen die contacten niet hebben en zullen dus geen toegang hebben tot de rechter en onderhands worden opgesloten door hun behandelaars. Deze regelgeving is gericht op de onderkant van de maatschappij, de machtelozen om hen dwangbehandelingen te kunnen geven en vol te kunnen stoppen met medicijnen. Dit zal de belastingbetalers veel geld gaan kosten, omdat de machtelozen buiten de maatschappij worden geplaatst en wel moeten eten en wonen ook al zitten onder de pillen.
Dit zal de VVD niet goedkeuren, want de VVD wil zelfredzaamheid bevorderen en geen populatie die wezenloos voor zich uit staart en gevoed moet worden door de belastingbetalers. Dit lijkt dus een PvdA standpunt.


De KNMG wil geen rechterlijke tussenkomst bij dwangopname en wil dat het EVRM verdrag buiten toepassing blijft bij dwangopname in de psychiatrie.
Een commissie van een jurist en een psychiater kunnen samen beslissen om de burgers op te sluiten in de inrichting of dwangmedicaties toe te dienen.

De burger kan dan alleen in beroep gaan bij een rechter als hij een advocaat kan vinden en die krijgt hij toch niet. De juriste kreeg ook geen advocaat bereid die haar hielp bij de gijzeling in de isoleercel in het Sittardse ziekenhuis, nadat ze was vrijgelaten zonder dat een ziekte kon worden gevonden. Zij betaalde wel 11.000 euro aan advocaten, die niet van plan waren iets te doen voor haar en alleen maar declareerden. Dit was in 2004. Zij werd in 2009 gestalkt en dit stopte medio 2010 nadat zij een ban kreeg op het forum van Geen Stijl, nadat opgeroepen was door een anonieme persoon op het forum op haar - met naam en toenam - een dwangbehandeling te geven en de leugenachtige toevoeging dat zij in een inrichting zou hebben gezeten. Er zijn talloze forumleden, die in de begeleid wonen verblijven van de GGZ, maar die anoniem reageren en niet met naam en toenaam worden genoemd op het forum.

Kennelijk heeft de oproep op het forum een doel, namelijk om een hetze tegen de juriste te veroorzaken met als doel dat de Sittardse verpleegsters, die haar handtas moesten teruggeven, nadat zij vrijgelaten werd uit de gijzeling, alsnog er in slagen om de juriste opgesloten te krijgen. De verpleegsters bleven met lege handen achter en konden ook het kind van de juriste niet afpakken, ook al waren ze dat van plan. Ze rapporteerden aan de advocaat in de tuchtzaak dat het hen zeker was gelukt de juriste zelfmoord te laten plegen als het was gelukt haar kind af te pakken, of woorden van dergelijke strekking. Zelf hadden ze niet gesproken met de juriste over het afpakken van haar kind. Zij hadden haar overvallen, opgesloten in de isoleercel, handtas afgepakt en opdracht gegeven haar kind uit huis te plaatsen, omdat de juriste volgens hem niet weer vrijgelaten zou worden. De juriste kreeg een bord varkenslappen op de vloer van de isoleercel (time-out kamer volgens het ziekenhuis) en wist niet wat de verpleegsters van plan waren want ze spraken niet met haar. Ze gijzelden haar, sloten de deur af aan de buitenzijde en negeerden haar verder.

De KNMG wil nu dat er geen rechter meer tussenkomt en dat verpleegsters alles onderling gaan regelen met juristen en artsen. Een juriste die een patient wilde overplaatsen kreeg de een reeks beschuldigingen tegen zich van het ziekenhuispersoneel. Op die manier kan iedereen worden opgesloten. De juriste is niet tegen opsluiting van patienten, maar in dit specifieke geval trad zij op als gemachtigde en wilde zij vrije artsen keuze en dat werd niet toegestaan, omdat de aangeklaagde psychiater de behandelaar wilde zijn.

Vrije artsenkeuze was haar thema, niet de isoleercel, want daarin werd ze opgesloten toen zij vrije artsenkeuze wilde voor de patient. Zij streed juridisch voor de patient maar werd aangevallen op seksualiteit door zijn behandelaars, omdat zij niets hadden om tegen haar te gebruiken. Uiteindelijk diende ze een klacht in omdat zij was overvallen en opgesloten in de isoleercel als gemachtigde van de patient en toen werd voor haar een ziekte verzonnen om dit achteraf te rechtvaardigen.

De KNMG, de medische tuchtrechters en KBS advocaten pleiten voor overtreding van de mensenrechenverdragen tegen patienten. Dus moet het EVRM verdrag dan worden opgezegd.

Het voorbeeld van de juriste is nodig om dit inzichtelijk te maken. Zij werd overvallen toen ze de patient wilde overplaatsen. Zij diende een tuchtklacht in omdat zij zelf werd overvallen en opgesloten door het ziekenhuispersoneel, zonder geneeskundige verklaring, zonder dossier en zonder IBS beschikking. Ze werd daarom vrijgelaten, omdat een psychiater geen grond voor opsluiting kon vinden. De psychiater die haar overviel en opsloot werd aangeklaagd. De klacht werd door de medische tuchtrechters ongegrond verklaard. De aangeklaagde psychiater, die de juriste niet kende, deelde samen met z'n advocaat mede aan te tuchtrechters dat de juriste zou lijden aan een zeer ernstige progressieve geestesziekte en dat zij suicide zou plegen en dat hij daarom had opgesloten.

Er kon geen ziekte worden gevonden, zodat de juriste geen recht kreeg op een ziekteuitkering en dus door moest gaan met haar werk, ook al beweerde de aangeklaagde psychiater dat zij opgesloten zou moeten zitten omdat het "slecht met haar zou aflopen". Zij volgde na gijzeling een post-academische opleiding en startte en adviespraktijk voor particulieren.
De aangeklaagde psychiater bleef dus bij de tuchtrechters volhouden dat zij volgens hem zeer ernstig ziek is, en de oproep op Geen Stijl is in dat licht te begrijpen, omdat de juriste de schade claimde. Zij werd ziek van de diagnoses die niet werden vastgesteld. De aangeklaagde psychiater en zijn advocaat hielden vol dat zij geestesziek is volgens hen en suicidaal bovendien zonder suicidepoging.
De vraag is dan hoe het kan dat de aangeklaagde psychiater een diagnose kan stellen zonder de juriste te kennen? En hoe kan het dat zij meerdere malen is gekeurd en dat geen stoornis kon worden vastgesteld. Het lijkt er op dat de juriste geen ziekteuitkering werd gegund, omdat zij was verzekerd voor de WAO. Bij opsluiting in de inrichting, zoals de psychiater wilde, zou zij met zekerheid een ziekteuitkering moeten krijgen, want dan kon zij immers niet werken. Doordat zij vrijgelaten werd uit de isoleercel na vier en een half uur, kon zij wel doorwerken.

Volgens de wet mocht de juriste niet worden opgesloten zonder ziekte. De aangeklaagde psychiater moest dus gedurende de tuchtprocedure, 4 jaar lang, volhouden met z'n advocaat dat zij ziek is. De psychiater verliet het ziekenhuis.

De tuchtklacht inzake vrijheidsbeneming zonder IBS beschikking in de isoleercel van het ziekenhuis, werd ongegrond verklaard.

Bron:KNMG, wetsvoorstel